Poëziealbum

 

Vliegtuigmodus

ik ben op vliegtuigmodus
mijn hoofd in de wolken
hier ben ik hoog
hier ben ik veilig
hier kan ik alles zijn

ik ben een schrijver
een dichter
een onderzoeker
een spreker
in woord en stilte

wat ik tracht te vinden
is niet te vangen in woord
maar hier kan alles zijn

hier ben ik veilig
hier ben ik hoog
mijn hoofd in de wolken
ik ben op vliegtuigmodus

 

~Caro Suringar~



 

Hemel

Ik verlang zo naar het licht
Glimlachen, dansende mensen
Een waterval als ochtend aanzicht
Hand in hand en blauwe bloemen
 
Ik verlang zo naar het licht
Paarse lichten, warme sneeuwvlokken
Nooit gingen de harten dicht
Maar stonden alle armen open
 
Ik verlang zo naar het licht
Onvaste vormen, lieve ogen
Pastel rijke kleuren en jouw gezicht
Ik verlang zo naar het licht
 

~Isaura Avalon~



 

Durf te dromen

Kan het dan niet eens
een moment rustig zijn
in mijn hoofd?
 
Stop met die oorlog,
nu, alsjeblieft, voordat het mij
van mijn leven berooft.
 
Ik wil niet dat
het vuur in mijn hart
langzaam uitdooft.
 
Ik word journalist,
want dat heb ik
mijzelf beloofd.
 
Misschien wat ambitieus,
maar in deze droom
heb ik altijd geloofd.

~Vincie van Kerkhof~

 



Overdag

Schijnt de zon in haar ogen 
Heeft ze een lach op haar gezicht
Houdt ze haar gedachtes verborgen
Zodat ze bij niemand schade aanricht

’s Nachts

Zorgen haar tranen voor een glinstering 
In haar ogen vol verdriet 
Door de oorlog in haar hoofd
Maar niemand die het ziet

~Annemijn Gasseling~



Angst is een slechte raadgever

Bang,
Angst om
Niet genoeg te zullen zijn
Gevangen in je eigen gedachten.

Angst, want
Nooit zal het goed zijn
Goed genoeg? Bestaat niet
Stel ik überhaupt iets voor? 
Tuurlijk niet, dat wist ik al.

Slecht, want ze
Lachen mij uit, dat zullen ze doen
Echt waar, 
Citeer mijn woorden, iedereen:
Haat mij, hekelt mij, want
Talenten heb ik niet. 

Maar zeggen ze niet dat angst een slechte raadgever is? 

~Vincie van Kerkhof~



Ik ben een eiland in de tijd
Als het regent stijgt het waterpeil
Maar ik houd mijn hoofd boven water
Ik ben een priemgetal
Deelbaar door één
En enkel door mijzelf

~Caro Suringar~


 

Al spelend met de tijd
Creëer ik afstand en nabijheid
In momenten van overgave
Raak ik mezelf kwijt
Geen zicht meer op de tijd
Dan vind ik juist mijn realiteit
Ik voel me dan bevrijd
Een vrijheid van de tijd
Kom ik dichter bij mezelf
Een contact gekenmerkt door
Kwetsbaarheid en openheid
Maar soms speel ik met de tijd
Door te graven in mijn verleden
Of te grijpen naar de toekomst
Word ik overladen door gevoelens van spijt
Focus op mensen die ik benijd
Terwijl het me nergens naartoe leidt
Dat ik dan het heden vermijd
Is een overduidelijk zichtbaar feit
Terwijl het moment van hier en nu
Juist de kleinigheid is
Die de grootsheid
Van het leven verspreidt

~Sacha Verheij~



Als je niet weet waar te gaan
Als het voelt alsof er geen plek is voor jou
Ga dan terug naar de natuur
We bestaan uit de natuur:
Stenen zijn botten
Planten hebben water nodig
En dieren hebben ook een wil
Struin, wandel
Laat het pad je ergens naartoe meenemen
Waar je nog niet eerder geweest bent
En laat het gebeuren

~Caro Suringar~



Ik probeer niet te rumineren
Wanhopig poog ik te leren
Het tij te laten keren

~Sacha Verheij~



Soms voel ik me alleen
Ook met mensen om me heen
Juist dan voel ik me alleen
Omdat ik niet ben zoals iedereen
Ik val er buiten
Ook al sta ik er midden in
Ik durf me niet te uiten
Wat heeft het voor zin?
Om tranen te zien rollen?
Gebroken stemmen te horen?
Mij spullen te zien mollen?
Ik zou alleen maar de rust verstoren
Dus ik verberg me in schijn
Ik kijk weg wanneer ze me aankijken
Niemand wil zoals ik zijn
Vragen probeer ik te ontwijken
Want dan zal blijken wie ik ben
Wat ik denk, wat ik zie en wat ik hoor
Zoals ik mezelf ken
Daar kan ik niet mee door
Diepe, donkere gedachtes in mijn hoofd
De wereld snap ik niet
Ik vergeet wat ik mezelf heb beloofd
Ik laat me overwinnen door verdriet
Alsof ik niet meer weet wat geluk is
Alsof pijn het enige is dat ik ken
Ik focus me op de dingen die ik mis
Terwijl deze niet definiëren wie ik ben

~Sacha Verheij~



Mijn vader zocht de coelacant
Een vis uit vier fossielen families
Met een éénmast boot over de zee
Corona Naturel Special sigaren nam hij mee
Als brandstof om de wateren te trotseren,
een doos met negen stuks.

Om prooien te vangen heb je gereedschap nodig
Zo gebruikt de coelacant een elektroreceptor
Waarmee hij de elektrische trillingen
Van in het zand verborgen prooidieren opvangt.

Mijn vader zocht en zocht,
maar vond de coelacant niet
Hij speculeerde,
fantaseerde,
en dacht erover na
Hij, de boot en de sigaren puften voort

~Caro Suringar~



 

Doelstelling

Af en toe vergeet ik 
Dat ik eventjes moet zwemmen
Dat ik beter moet begrijpen
Wat er eigenlijk wordt bedoeld

Af en toe dan zie ik 
Met het verstrijken van de dingen
Dat de hele kleine beetjes
Door onzekerheid wordt gevoed

Af en toe versta ik
Onuitgesproken zinnen
Vergeten woorden die beloven
Dat ik stiekem niets meer voel

Maar af en toe begrijp ik
Dat achteruitgang niets verandert
En vergetelheid zal zwijgen
Tot ik aankom bij mijn doel

~Isaura Avalon~



Ik schrijf op het ritme van mijn denken
Soms ga ik uit de maat
Dan denk ik te veel

~Sacha Verheij~



Ik ben een eiland in de tijd
Als het regent stijgt het waterpeil
Maar ik houd mijn hoofd boven water
Ik ben een priemgetal
Deelbaar door één
En enkel door mijzelf

~Caro Suringar~


 

Al spelend met de tijd
Creëer ik afstand en nabijheid
In momenten van overgave
Raak ik mezelf kwijt
Geen zicht meer op de tijd
Dan vind ik juist mijn realiteit
Ik voel me dan bevrijd
Een vrijheid van de tijd
Kom ik dichter bij mezelf
Een contact gekenmerkt door
Kwetsbaarheid en openheid
Maar soms speel ik met de tijd
Door te graven in mijn verleden
Of te grijpen naar de toekomst
Word ik overladen door gevoelens van spijt
Focus op mensen die ik benijd
Terwijl het me nergens naartoe leidt
Dat ik dan het heden vermijd
Is een overduidelijk zichtbaar feit
Terwijl het moment van hier en nu
Juist de kleinigheid is
Die de grootsheid
Van het leven verspreidt

~Sacha Verheij~



Als je niet weet waar te gaan
Als het voelt alsof er geen plek is voor jou
Ga dan terug naar de natuur
We bestaan uit de natuur:
Stenen zijn botten
Planten hebben water nodig
En dieren hebben ook een wil
Struin, wandel
Laat het pad je ergens naartoe meenemen
Waar je nog niet eerder geweest bent
En laat het gebeuren

~Caro Suringar~



Ik probeer niet te rumineren
Wanhopig poog ik te leren
Het tij te laten keren

~Sacha Verheij~



Soms voel ik me alleen
Ook met mensen om me heen
Juist dan voel ik me alleen
Omdat ik niet ben zoals iedereen
Ik val er buiten
Ook al sta ik er midden in
Ik durf me niet te uiten
Wat heeft het voor zin?
Om tranen te zien rollen?
Gebroken stemmen te horen?
Mij spullen te zien mollen?
Ik zou alleen maar de rust verstoren
Dus ik verberg me in schijn
Ik kijk weg wanneer ze me aankijken
Niemand wil zoals ik zijn
Vragen probeer ik te ontwijken
Want dan zal blijken wie ik ben
Wat ik denk, wat ik zie en wat ik hoor
Zoals ik mezelf ken
Daar kan ik niet mee door
Diepe, donkere gedachtes in mijn hoofd
De wereld snap ik niet
Ik vergeet wat ik mezelf heb beloofd
Ik laat me overwinnen door verdriet
Alsof ik niet meer weet wat geluk is
Alsof pijn het enige is dat ik ken
Ik focus me op de dingen die ik mis
Terwijl deze niet definiëren wie ik ben

~Sacha Verheij~



Mijn vader zocht de coelacant
Een vis uit vier fossielen families
Met een éénmast boot over de zee
Corona Naturel Special sigaren nam hij mee
Als brandstof om de wateren te trotseren,
een doos met negen stuks.

Om prooien te vangen heb je gereedschap nodig
Zo gebruikt de coelacant een elektroreceptor
Waarmee hij de elektrische trillingen
Van in het zand verborgen prooidieren opvangt.

Mijn vader zocht en zocht,
maar vond de coelacant niet
Hij speculeerde,
fantaseerde,
en dacht erover na
Hij, de boot en de sigaren puften voort

~Caro Suringar~



 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *