Mijn Rouwe Reis #8 | Rouwmoe: ik ga even uitrusten van het rouwen
Sabien schrijft voorlopig het laatste deel van Mijn Rouwe Reis. Van al dat schrijven en praten op haar reis is ze rouwmoe geworden. Rouwen is ook even rust nemen van het rouwen.
Verlies
Mijn Rouwe Reis #7 | Rouwen: de onzinnige verdriet-competitie
Veel rouwenden doen mee aan een ‘verdriet-competitie’, waarmee het eigen leed en verdriet weggestopt kan worden of juist op de voorgrond kan worden geplaatst. Ook Sabien kan het niet laten.
Mijn Rouwe Reis #6 | Rouwen: Balans tussen slappe lach en liters tranen
Inmiddels is het zusje van Sabien drie jaar overleden. Mensen verwachten dat ze het inmiddels kan, dat rouwen. ‘Ik heb geen idee, mensen.’
Mijn Rouwe Reis #5 | Rouwen en tijdsbesef
“Dat ze zoveel moet missen, dat vind ik misschien wel een van de lastigste dingen die er bestaan. En nog banger ben ik voor het moment dat ze 22 jaar dood is. Dan is ze er langer niet dan wel.”
Mijn Rouwe Reis #4 | ‘Ik bewaarde de kou van haar dood onderin mijn backpack’
“Ik leerde dat rouwen niet alleen maar dramatisch huilen hoeft te zijn, maar ook de slappe lach hebben, opstaan, tanden poetsen en aan de dag beginnen.”
Mijn Rouwe Reis #3 | En toen werd het lente: “Het regende en de zon scheen”
“Ik vroeg me dagelijks af hoe het kon dat ik elke dag opstond. Dat ik blij kon zijn met de zon die door mijn gordijnen scheen. Dat ik überhaupt nog kon functioneren.”
Mijn Rouwe Reis #2 | De eerste drempel: “Wilde alleen maar op de bank zitten en huilen”
Als Sabien Brehler 22 is verliest ze haar zusje. Haar prachtige, sterke zusje. De reis die volgt beschrijft Sabien in ‘Mijn Rouwe Reis’.
Mijn Rouwe Reis #1 | Het vertrek: “Voor ik opneem, voel ik al: dit is foute boel”
Als Sabien Brehler 22 is verliest ze haar zusje Margot. Haar prachtige, sterke zusje. De reis die volgt voor Sabien beschrijft ze in COMMEN.-serie ‘Mijn Rouwe Reis’.
Rouw kent geen tijd
‘Heb je het nou nog steeds niet een plekje gegeven?’ De vader van Sacha is al 9 jaar overleden, maar haar rouw kent geen tijd. De ene dag is de rouw meer aanwezig dan de andere dag, maar het is er altijd.