Een diagnose is handig voor de zorgverzekeraar, maar niet meer dan dat. Of je er nou 1, 2 of 6 hebt: ze maken je geen ander mens. Wel is een label onderdeel van jouw karakter, maar je bént niet je diagnose.
Zonder label hoor je er niet meer bij tegenwoordig. Wie een GGZ-instelling binnenloopt gaat zeker weten met een stempeltje naar huis. Of het nou om depressie, een angststoornis, PTSS of een eetstoornis gaat. Dit is ook helemaal niet zo gek wanneer je bedenkt dat je zorgverzekeraar zo’n label nodig heeft. Zonder DSM-verklaring wordt psychische zorg namelijk niet vergoedt.
Laat een diagnose niet je leven overnemen
Een diagnose kan behoorlijk zwaar vallen. Horen dat je psychisch ziek bent is confronterend. Misschien wil je het niet geloven, ontken je het nog of brengt het juist opluchting dat je eindelijk weet wat er aan de hand is.
Echter komen veel mensen vaak op een punt dat ze gaan denken dat hun leven alleen nog maar in het teken staat van hun diagnose. Alles draait om dat labeltje. Elke dag word beheerst door je psychische toestand. Altijd maar rekening houden met je ziekte en constant werken om beter leren om te gaan met je diagnose. Het kan zomaar zijn dat je begint te geloven dat je zelf de diagnose bent.
Om je maar even direct wakker te schudden: dat is niet zo. Je bént nooit je diagnose.
Ja, je mag hem dan wel gekregen hebben, maar het maakt je echt geen ander mens. Je blijft jezelf. Je wordt niet het label dat je krijgt. Het is slechts iets wat je met je mee draagt, wat onderdeel van je is, maar het zal nooit jou als persoon overnemen. Niet voor niets spreekt men daarom liever over een rugzak. Die draag je ook mee, is onderdeel van je outfit en dus van jou, maar je zal nooit een rugzak worden. Zou trouwens wel grappig zijn: ineens een pratende rugzak door de stad zien lopen.
Lees ook: Ik heb autisme, ook al zie je dat niet aan mij
De positieve kant van een diagnose
Een diagnose kan ook positief uitpakken. Het kan bijvoorbeeld helpen tijdens het proces om jezelf te accepteren. Persoonlijk vond ik het bijvoorbeeld fijn om een verklaring te hebben voor het zoveelste punt waarin ik vastliep in mijn leven. Niet alleen bracht de diagnose mij praktisch verder in mijn leven, het leerde me ook veel over mezelf. Ik weet daardoor dat ik niet ‘normaal’ hoef te zijn. Doen alsof dit wel zo is, is verspilde moeite.
Laten we daarom stoppen met mensen zien als een label. In plaats daarvan moeten we het gebruiken als hulpmiddel. Een diagnose geeft je namelijk hele concrete handvatten, eventueel medicijnen en toegang tot zorg. Een mens is echter niet zijn of haar diagnose, en zal dat ook nooit worden.
Volg ons op Facebook en Instagram voor meer verhalen die ertoe doen
- ADHD & ADD
- Angststoornis
- Anorexia
- ASS
- BED
- Boekrecensies
- Borderline
- Boulimia
- Burn-out
- Column
- Dagelijks leven
- Depressie
- DIS
- Dood & Rouw
- Drang & Dwang
- Drangstoornis
- Dwangstoornis
- Eenzaamheid
- Eetstoornis
- Geen categorie
- Herstel
- Interviews
- Koopgids
- Kopzorgen
- Lichaam & Geest
- Liefde & relaties
- Maatschappij
- Medicatie
- Mijn Rouwe Reis
- Naasten
- Narcisme
- Perfectionisme
- Persoonlijkheidsstoornis
- Pesten
- Piekeren
- Psychologie
- PTSS
- Schizofrenie
- Seks
- Social media
- Stempels
- Stress
- Studentenleven
- Therapie en zorg
- Trauma
- Vriendschap
- Zelfbeschadiging
- Zelfmoord