Zo kom je aan een studentenkamer zonder hospiteren

Toen ik voor de tweede keer op kamers ging wonen, deed ik dit zonder relevant netwerk. Ik zat daarnaast niet bij een studentenvereniging, had niet bijzonder veel vrienden in mijn studentenstad wonen en had bovendien een schijthekel aan hospiteren. Ik wilde echter niet voor altijd op en neer blijven reizen, en dus moest ik wel een studentenkamer vinden. Dit deed ik zonder te hospiteren, en zonder teveel te betalen. Zo ging het.

Studentenkamer vinden voor mensen die een schijthekel hebben aan hospiteren

Ik heb mijn jeugd doorgebracht in Nijkerk, een slaperig stadje in Gelderland vlakbij Amersfoort. Dit gun je natuurlijk niemand. Wat je iemand echter helemaal niet gunt, is dagelijks drie uur op en neer reizen naar school. Iedereen die weleens met lijn-12 naar de Uithof vanaf Utrecht Centraal is geweest, weet dat het leven niet over rozen gaat. Het leven gaat namelijk over geen deodorant opdoen, iets te hard praten, koffie proberen te drinken in een overvolle bus en elke bocht bijna op je bek gaan.

De drukte van bus 12

Op een gegeven moment ben je behoorlijk klaar met deze taferelen, en raak je wanhopig. Alles om maar niet langer met de bus en trein te hoeven.

Je schrijft je dus voor maar liefst 21 (!) euro in op Kamernet en verkrijgt zo het recht om jezelf te mogen prostitueren voor woonruimte. Jammerlijk genoeg reageren er twintig miljoen mensen op elke beschikbare kamer. Alle criteria en principes die je had – ‘kamer moet niet te vies zijn, dichtbij school en niet te duur’ – gooi je daarom te grabbel. Je accepteert vanaf nu elke vorm van woonruimte. Hoe ranzig het ook is. Ironisch genoeg laat Kamernet je op je zolderkamer in Nijkerk zitten. What’s in a name.

Al met al een lastige situatie. Van je geringe sociale netwerk hoef je het immers ook niet te hebben. Je bent (nog) geen lid van een studentenvereniging en kent niemand in Amsterdam, Groningen of Utrecht. Bovendien ben je zo sociaal ongemakkelijk als een nuchtere Fries in Wild West Country en je hebt ook geen zielig verhaal waar je je schamele Facebook-vriendenlijst mee kunt imponeren. Hoe ga je nu een kamer regelen?

Alhoewel ik het definitieve antwoord op deze vraag niet heb, kan ik je wel vertellen hoe ik het heb aangepakt. Ik gebruikte hiervoor mijn smartphone en computer. De kans is groot dat jij die ook hebt, aangezien je dit artikel leest.

Studentenkamer vinden: wat je wel moet doen

Mijn zoektocht ging niet van een leien dakje. Ik heb een hoop geprobeerd. Van bepaalde Facebook-groepen minutieus stalken, betalen voor dubieuze websites met nog dubieuzere garanties tot aan apps die zich omschreven als “Tinder, maar dan voor huizen”. Iedere app die zich als het “Tinder voor…” omschrijft is gebouwd op pure bullshit, dus dan weet je hoe laat het is.

Niets hielp. Ik zat nog steeds in Nijkerk en moest dagelijks naar Utrecht op en neer. Meestal had ik vertraging, waardoor mijn reis minstens twee uur duurde. Mijn geloof in technologie en de opkomst van apps werd zodoende flink op de proef gesteld. Na veel proberen, betalen, mezelf schamen en een incidentele diepe zucht vond ik uiteindelijk een kamer op de ouderwetse manier. Namelijk: via een makelaar.

> Ook interessant: Smartphoneverslaving bestaat niet

Doe ouderwets

Ik weet het. Alleen bij het horen van het woord ‘makelaar’ denk je al aan een of andere snelle, fatsige jongen (“De naam is Sjoerd. Zo, het is het weertje wel, hè?”) met een nog bollere kop, overhemd dat moeilijk dichtgaat en een Vespa. Alhoewel dit cliché voor velen ook opgaat – mijn makelaar heette bijvoorbeeld Lara en was het vrouwelijke equivalent van Dennis – zijn sommige makelaars daadwerkelijk nuttig. Ook voor studenten.

Ik kwam na een Google-zoekopdracht uit bij meerdere makelaars die studentenkamers verhuren. Verrassend genoeg had ik dus ineens keuze.

Naast dat je kunt kiezen uit meerdere kamers, hoef je bij veel makelaars ook niet te hospiteren. Het pand is vaak in bezit van het bedrijf, en het interesseert ze daarom geen reet of je bff’s met je huisgenoten gaat worden. Voor sommigen is dit gebrek aan sociale binding een nadeel: ik vond het prima.

Makelaars willen natuurlijk geld verdienen, en daarom zijn de kamers vaak niet goedkoop. Dat wil echter niet zeggen dat de panden buitensporig duur zijn. Volgens recente cijfers betaal ik namelijk 40 euro minder dan de gemiddelde kamerprijs in Utrecht. Daar moet ik wel bijzeggen dat mijn huurprijs per vierkante meter hoger ligt.

Makelaars hebben daadwerkelijk kennis van de stad en weten wat er speelt. Je zou je verbazen hoeveel makelaars positief reageerden op mijn verzoek om een studentenkamer te huren. Makelaars weten dat ze een barslecht imago hebben en dankzij alle hippe apps en websites wordt het ook voor hen moeilijker om geld te verdienen. Met andere woorden: eindelijk kun je hen ook een beetje naaien.

Dus: zoek op Google naar “makelaar + jouw studentenstad” en ga alle partijen stuk voor stuk langs. Schrijf je in voor hun gratis nieuwsbrief, kijk of ze studentenkamers aanbieden en bel eventueel na. Makelaars willen gewoon geld verdienen en na de crisis vertrouwt niemand ze meer. Ze zijn daarom bereid om te helpen met zoeken.

Heb je geen zin om met een dik kakkertje te praten over “ideale uitvalswegen” (je hoort de snelweg dus de hele dag) en een “knusse woning” (alles dat klein is, is knus)? Dan zijn er andere opties.

> Lees ook: Waarom zelfhulpboeken kut zijn

1. SSH: je kunt het proberen

Ga je in Utrecht, Rotterdam, Tilburg, Zwolle of Amersfoort studeren? Dan is SSH een goede optie. Het idee is simpel. Je betaalt een uurloon als Foodora-bezorger (12,50) om je in te schrijven. Je komt nu op de lijst met woningzoekenden terecht. Hoe langer je ingeschreven staat, hoe hoger je op de lijst komt.

De SSH heeft meerdere panden in bovengenoemde steden die worden verhuurd aan studenten. Je moet dus nog steeds hospiteren, maar het selectieproces is minder willekeurig dan reageren op Facebook-advertenties. Zodra er een kamer vrijkomt mag je reageren op het aanbod, en de personen die als langst ingeschreven staan worden doorgegeven aan de huidige bewoners.

Zij nodigen vervolgens kandidaten uit voor de hospiteeravond. Je moet dus nog steeds doen alsof je interesse hebt in hoe het met de tante van een van je huisgenoten gaat, maar het zij zo. Het mooie aan SSH is dat het relatief weinig kost en daardoor de moeite waard is. Baat het niet, dan schaadt het niet.

2. RoomEasy: voor de hipster

Ben je fokking hip, schaam je je voor het feit dat je uit Culemborg komt en wil je zo snel mogelijk in Amsterdam wonen? Dan moet je bij RoomEasy zijn. RoomEasy is een app uit de categorie ‘Tinder, maar dan voor…’ en pakt het dus net iets anders aan als bovenstaande apps. Je moet als start-up immers wel disruptive zijn.

Het idee is simpel: RoomEasy zet de huisgenoten centraal, en niet de daadwerkelijke kamer. Huurders en verhuurders swipen door potentiële kandidaten, op zoek naar de perfecte match. Vinden jullie elkaar leuk? Dan kun je gaan chatten. Lijkt op Tinder, toch? Laat je echter niet teveel meeslepen door de Tinder-achtige-interface, want het is niet de bedoeling dat je foto’s van je edele delen gaat doorsturen. Mocht het toch fout gaan heb je iets om over te praten bij het huisweekend, zullen we maar zeggen.

Wanneer het klikt kun je afspreken om de kamer te bezichtigen. Het hospiteren doe je dus eigenlijk via chat, en dat is voor sommigen fijn. Je hoeft zo immers niet te hospiteren. In principe is RoomEasy gratis, maar na 10 keer chatten met matches moet je lappen.

→ Download RoomEasy voor Android (gratis)

→ Download RoomEasy voor iPad en iPhone (gratis)

3. Wat je niet moet doen: Kamernet

Kamernet kun je het best omschrijven als een flinke Funda-miskraam. De website probeert heel sympathiek en tof over te komen, maar woont je vervolgens financieel compleet uit. Zoeken is namelijk gratis, maar daadwerkelijk reageren op kamers kost geld. Heel veel geld.

Om te kunnen reageren op aangeboden kamers – laat maar zeggen HET doel van de hele website – moet je 21 euro betalen. Je krijgt dan vijftien dagen de mogelijkheid om huisjesmelkers aan te spreken. Zodra deze termijn verstreken is, moet je wederom lappen.

Het grappige van alles is nog dat je als zogenoemd ‘Premium-lid’ niet eens op de hoogte gehouden wordt van de nieuwste kamers. Daarvoor moet je namelijk een aanvullend Early Bird-abonnement aanschaffen, wat 2 euro extra per maand kost. Dit komt dus bovenop de 21 euro die je sowieso betaalt. Als Early Bird-lid krijg je 48 uur lang exclusief de kans om als eerst te reageren op zojuist online geplaatste kamers.

Om een lang verhaal kort te maken: vermijd Kamernet als een potentiële zoenpartner met herpes. Hoe wanhopig je ook bent: doe het niet. Kamernet werkt nooit en het moederbedrijf is al jaren verzeild in een hoop rechtszaken. 23 euro is een vermogen in het leven van een student, dus houd het in je broekzak.

Download Kamernet niet in Google Play, volg Commen in plaats daarvan op Facebook en Instagram

Meer lezen over:

Tags: Student, Tips

Zo kom je aan een studentenkamer zonder hospiteren

Studentenkamer vinden voor mensen die een schijthekel hebben aan hospiteren