kerst alleen eenzame kerst

Foto: Paola Chaaya op Unsplash

Iedereen mag met kerst alleen zijn

‘Niemand mag met kerst alleen zijn’ is de grootste onzin ooit. Ik vierde kerst alleen en vertel je hoe ik dat heb ervaren. Was het inderdaad een eenzame kerst of niet?

‘Niemand mag met kerst alleen zijn.’ Wie kent de uitspraak niet? En hoe vaak word je er in december niet drie weken lang mee om de oren geslagen? Maar rondom alle bijkomstige onzin die Kerstmis rijk is, is deze zin toch wel de grootste bullshit.

Kerstmis. Het is de tijd van liefde, warmte, lichtjes, ballen in bomen, tassen vol eten, All You Need is Love en het liefst nog een pak sneeuw. Van tradities, cadeaus, terug- en vooruitblikken, romantiek, kerstfilms en familie. Van Mariah Carey en Kevin van Home Alone. Maar vooral de tijd van samenzijn.

Tenzij je dat niet hebt. Dan is kerst het kutste feest ooit. Als je één of beide ouders verloren hebt. Als er grote scheuren door je familie lopen. Als je geen vrienden hebt, of als al je vrienden hun kerst al met anderen vieren. Als je relatie net uit is, of als je #foreveralone bent. Of als je wel bij familie terecht kunt, maar dit gelijk staat aan trauma’s, angst en drama en weet je nu al dat de kalkoen weer met vulling en al in de gordijnen eindigt door de slaande ruzie. Noem het maar op.

Lees ook: Kerstdepressie is een ding: zo ga je er mee om

Niemand mag met kerst alleen zijn

Dan is ‘niemand mag met kerst alleen zijn’ het meest gare motto ooit. Sowieso, wie bepaalt dat? Niet Robert ten Brink. Doordat we dit statement met zijn allen krampachtig vasthouden omdat Kerstmis zo verbindend moet zijn, zijn de feestdagen voor miljoenen mensen al jarenlang verplichte nummertjes en geforceerde ongemakkelijkheid. Zeker als je bordje al vol genoeg ligt met mentale gezondheidsproblemen – hoe vaak ik niet totaal overprikkeld van een kersttafel ben gestormd – kan je moeten vechten om een gourmetvleesje er echt niet bij hebben.

Natuurlijk, ik begrijp het streven om eenzame mensen niet over het hoofd te zien met Kerstmis. Nobel. Goed ook. Sta ik helemaal achter. Het is ook zeker dikke prima om de feestdagen lekker met de fam te vieren. Maar het heeft voor mij, en ik weet zeker ook voor duizenden anderen, juist een averechtse werking. De verwachting rondom een sfeervolle, liefdevolle, vredige, saamhorige kerst liggen zó hoog dat het alleen maar tegen kan vallen. Al jarenlang hoop ik kerst te vieren met de liefde van mijn leven en zit ik uiteindelijk ook gewoon weer aan dezelfde tafel met dezelfde mensen: mijn ouders.

Niets tegen mijn ouders trouwens. Ik ben een gezegend mens dat ik ze allebei nog heb. Maar de impressie dat kerst moet spetteren van liefde gaf mij al die jaren een eenzaam gevoel als ik mijn moeder vroeg om de slavinken aan te geven. Ik was nooit echt alleen, maar het gevoel van eenzaamheid overheerste altijd.

Tot vorig jaar. Toen was ik inderdaad écht alleen met kerst. Het was de eerste kerst dat ik niet meer bij mijn ouders woonde. En ik zag er al wekenlang tegenop. Ik was nog steeds single as fuck, mijn vriendenkring was op één hand te tellen en familie had andere plannen. Ik zou mijn ouders zeker bezoeken, maar zag op tegen twee saaie dagen die zouden lijken op elke andere dag, maar dan met een gourmetstel op tafel. ‘Niemand mag met kerst alleen zijn’ stompte me keer op keer in mijn maag.

Kerst alleen vieren

Toen besloot ik om die zin uit mijn systeem te weren en het eens anders te zien. Ik zou deze kerst eens écht deels alleen gaan vieren, besloot ik. Ik belde mijn moeder en liet weten dat ik Eerste Kerstdag bij hen zou vieren en dus niet beide kerstdagen. Het was die dag ongeforceerd gezellig en ik zal niet liegen dat ik gourmetten zeker een fijne familietraditie vindt. Voor Tweede Kerstdag gooide ik het over een andere boeg. Ik ging met kerst alleen zijn en ik ging het viéren ook.

Ik besloot Tweede Kerstdag te focussen op mezelf. Ik trof voorbereidingen door al het eten te kopen waar ik zelf zin in had. Ik kocht rode wijn. Ik drink geen rode wijn. Ik struinde Netflix af en noteerde alle Kerstfilms die ik wilde kijken. Ik gooide mijn Spotify-playlist vol met kerstliedjes. Ik zocht mooie kerstverhalen op om te lezen en te luisteren. Ik begon zelfs een beetje voorpret te krijgen.

Aan het einde van Eerste Kerstdag ‘drivede ik’, begeleid door Chris Rea, ‘home for mijn eigen Christmas.’ En ik had er zin in ook. Op Tweede Kerstdag sliep ik uit, las ik zielige kerstverhalen, brulde ik veel te hard mee met Last Christmas en Christmas Lights -de buren waren er toch niet-, zat ik om twee uur ’s middags al aan rode wijn met M&M’s in mijn muffe pyjama en keek ik -niet overdreven- zeven kerstfilms. Mijn telefoon lag de hele dag ergens in een hoek in de vergetelheid. Ik had geen fancy diners en zoetsappigheid van anderen nodig. Ik had het helemaal naar mijn zin met mezelf. Ik voelde me heus af en toe wel eens alleen, maar ik had al met al een fantastische dag.

Eenzame kerst? Juist niet!

Ook deze kerst lijkt het erop dat ik één van de twee kerstdagen alleen ga zijn. En voor het eerst in mijn volwassen leven kijk ik écht uit naar een kerst zonder daarbij sombere gedachten van eenzaamheid te voelen. Ik heb al weken zin om mezelf een hele dag te verwennen met lekkers, foute kerstmuziek, gare kerstfilms en dingen doen die ik zélf wil. Ik voel me bevrijd van het juk van geforceerd samen moéten zijn met kerst. Ik heb gewoon zin om mijn eigen eenzame kerst-traditie op te starten totdat er wel iemand is om het écht mee te vieren. Kerst met de juiste mensen vieren blijft namelijk het allerfijnst.

Lees ook: 5 tips om de feestdagen door te komen met een eetstoornis

Dus als je net als ik, om welke reden dan ook, elk jaar somber opziet tegen kerst: vier het eens met jezelf. Koop je favoriete eten en drinken, huil om Flappie, dans met Michael Bublé, kijk naar kinderen in de sneeuw, bak die kerstkoekjes waar je nooit aan toe bent gekomen, wandel honderd kilometer, kijk voor de 75e keer naar hoe De Grinch Kerstmis steelt, doe iets creatiefs… Fuck de kotsblijheid van Instagram en de rest van de wereld, zet je telefoon uit en doe vooral waar jij blij van wordt met kerst. Want iedereen mag met kerst alleen zijn.

Vond je dit artikel interessant? Volg COMMEN. op Facebook, Twitter en Instagram voor meer verhalen over mentale gezondheid of ontvang updates via Whatsapp. Heb je geen social media? Blijf op de hoogte van onze laatste artikelen via een snelkoppeling op je telefoon of schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang één keer per maand een mail met onze beste artikelen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *