Ik kreeg contact met anorexia-coach “Jaap”, die dacht dat hij een vijftienjarig meisje ging helpen met afvallen. Dit deed hij niet voor zichzelf, maar vooral voor mij. In ruil daarvoor verwachtte Jaap wel wat terug. Hij wilde namelijk op seksuele ontdekkingstocht met “Anna”, mijn lokprofiel. Undercover in de levensgevaarlijke wereld van volwassen mannen die minderjarige meisjes met een eetstoornis willen misbruiken.
Noot vooraf
Namen zijn omwille van privacy en veiligheidsredenen gefingeerd. De identiteit van de hoofdpersoon mag niet bekend worden gemaakt.
Contact met een op seks beluste anorexia-coach
Afvalcoaches die misbruik maken van minderjarige meisjes met een eetstoornis: je hoort er steeds vaker over in de media. Een eerder onderzoek liet zien dat veel van deze ‘begeleiders’ in werkelijkheid volwassen mannen zijn, die op deze manier naaktfoto’s van minderjarige meisjes in handen kregen, en eventueel meer. De onderzoekers maakten hiervoor gebruik van lokprofielen op zogenoemde Pro-ana-websites.
Het onderzoek toonde vooral statistieken aan, maar ging niet in op de manier waarop de gesprekken met zo’n anorexia-coach verliepen. Dit is jammer, want deze gesprekken zijn in mijn ogen juist heel belangrijk. Om aan het licht te brengen hoe schimmig en schadelijk deze wereld is besloot ik mezelf onder te dompelen in de wereld van afvalcoaches, met alle gevolgen van dien.
Pro-ana voor beginners: wat je moet weten
Pro-ana, ook wel ‘professioneel anorexia’ genoemd, is een stroming die opkwam in de jaren ‘90 in Amerika. De beweging sloot haarloos aan bij de ‘heroin chic’-look, die destijds helemaal in was. Nu, jaren later, zie je een duidelijk onderscheid op internet tussen de hardcore Pro-ana-stroming aan de ene kant, die vaak afgesloten is van de buitenwereld, en de publieke vorm, oftewel openbare blogs.
De opvatting onder Pro-ana-aanhangers is echter vrijwel altijd hetzelfde: mager zijn is het streven en je moet alles over hebben voor dit doel. Het behoeft geen uitleg dat deze mening in combinatie met een eetstoornis, zoals anorexia, levensgevaarlijk is. Dit, samen met de vaak jonge leeftijd van Pro-ana-aanhangers, maakt een kind kwetsbaar. Hier weten afvalcoaches haarfijn gebruik van te maken.
Een lastige start
Om met eigen ogen te zien hoe het er op deze plek van het internet aan toegaat meldde ik me bij een ‘hardcore’ Pro-ana-site aan met een lokprofiel. Ik deed mezelf voor als een vijftienjarig meisje. Hierbij zette ik het taalgebruik van een vijftienjarige, geveinsde wanhoop en mijn eigen ervaringen met een eetstoornis in, maar het mocht niet baten. De beheer van de website prikte al snel door mijn aanmelding heen.
De inschrijving werd zelfs zo serieus opgenomen dat mijn IP-adres werd genoteerd, en geblokkeerd. Erg jammer voor mijn onderzoek natuurlijk, maar de actie zegt ook iets over de drang tot geheimhouding binnen deze community. Ze deden er alles aan om buitenstaanders te weren en de gevaarlijke eetstoornis juist te isoleren onder leden.
Jammer genoeg kon ik dus niet meer toetreden tot de harde kern van de Pro-ana-wereld, maar de undercoveropdracht ging verder. Ik verzette mijn pijlen naar de tweede, meer openbare wereld van eetstoornissen.
Aanhouder wint
Na niet al te lang zoeken kwam ik zo terecht op meerdere openbare blogs voor aanhangers van de Pro-ana-stroming. Hier vond ik talloze oproepen op van meisjes in de leeftijd van 12 tot en met 16 jaar die claimden er alles, maar dan ook alles voor over te hebben om “weer mooi” te zijn.
Na eventjes scrollen kwam ik ook flink veel oproepjes van zogenoemde ‘afvalcoaches’ en ‘meesters’ tegen. Zij lieten weten deze wanhopige meisjes met liefde te willen helpen, maar dan alleen als je er echt alles voor over had.
Mijn hart brak bij het lezen van alle berichtjes. Uit ervaring weet ik hoe wanhopig je bent met ziekte en hoe kwetsbaar het je maakt. Je hebt er op dat moment namelijk alles voor over om te vermageren, en je zelfbeeld is dan zo laag dat alle grenzen die je normaal gesproken zou stellen er niet langer toe doen. En hoe ziek dan ook, daar komen natuurlijk mensen met verkeerde intenties op af.
Ik stuurde tien van deze afvalcoaches een bericht waarbij ik mij voordeed als “Anna”. Ik verplaatste me in de mindset van een vijftienjarige met een serieuze eetstoornis.
Hoi, ik zag je oproepje op *****! Kun je me alsjeblieft helpen, ik ben zo dik? Ik ben 15 jaar, 1.63, 53 kilo en ik wil naar 45 kilo… kun je me helpen?:(
Bericht dat ik verstuurde naar afvalcoaches.
De eerste anorexia-coach: “Kees“
Al snel kreeg ik van iedereen een berichtje terug: natuurlijk wilden ze me helpen! Bijna allemaal vroegen ze na wat kletsen om een naaktfoto voor een zogenaamde ‘bodycheck’. Ze moesten natuurlijk wel kunnen zien wat voor een lichaam ze gingen ‘coachen’.
Als ik deze niet zou doorsturen moest ik maar gewoon dik blijven. De coaches verschilden in aanpak, maar over één ding waren ze het allemaal eens: 53 kilo voor een meisje van 1.63 was véél en véél te zwaar.
Nadat ik door alle coaches was afgewezen omdat ik weigerde een naaktfoto te sturen (ik was dus blijkbaar niet gemotiveerd genoeg om af te vallen) raakte ik in gesprek met een man die zichzelf “Kees” noemde. Net zoals de anderen drong hij aan op een naaktfoto, maar na enigszins onderhandelen mocht ik ook een bikinifoto sturen.
Ik googelde “bikiniselfie teen”, maakte het gezicht onherkenbaar en stuurde deze foto op. Ook moest ik een filmpje opnemen waarin ik een gegeven aantal squats en push-ups moest doen zodat hij zou zien dat ik het echt was. Met mijn gezicht uit beeld zweette ik me kapot, maar hij trapte erin. Na deze bevestiging legde hij de regels van het coachen uit.
De regels van een anorexia-coach
Nadat ik hem vertelde dat ik een koekje had gegeten op de verjaardag van mijn oma kwam ik erachter wat “Kees” met straf bedoelde. Ik moest mezelf namelijk tien keer op mijn billen slaan en dit filmen. Daarnaast moest ik beloven dat dit ons geheimpje bleef en dat ik dit gewoon zou doen zonder te zeuren, want anders zou ik ‘dik’ blijven.
Wanneer een man van 36 jaar dit soort verzoeken naar vijftienjarige meisjes stuurt weet je genoeg. Met een misselijk gevoel in mijn buik besloot ik het contact met “Kees” af te breken. Ik ging bij mezelf na of ik tot dezelfde beslissing zou komen wanneer ik écht vijftien jaar was en met een eetstoornis kampte.
Het contact met deze ‘anorexia-coach’ deed me inzien dat er vaak een seksuele motivatie zit achter het coachen van de minderjarige meisjes. De mannen werden daarom door media als ‘predators’ neergezet. Roofdieren die de eetstoornis van een kwetsbaar meisje proberen uit te buiten.
Toch wilde ik meer weten en was ik benieuwd hoe ver het zou kunnen gaan. Waren alle afvalcoaches zo seksueel? Of zou het bij de rest wel meevallen? Met enige tegenzin ging ik in op de vragen van een andere anorexia-coach, die zich voorstelde als “Jaap”. Hij viel op omdat hij tussen alle oproepjes door werd aangeprezen als coach door een ander meisje. En als iemand van ‘mijn leeftijd’ hem aanprijst zit het wel goed, toch?
“Jaap”
Jaap was een 49 jarige man met een hoge functie in de ICT-sector. Hij deed het goed op werk en hielp mensen graag. Mijn vraag voor hulp bij het afvallen was dan ook een smeekbede waar hij wel gehoor aan wilde geven. Hij had immers al meerdere mensen geholpen en ondanks dat hij “schrok” van mijn leeftijd, maakte hij voor mij een uitzondering.
In het eerste contact kwam hij rustig en deskundig over. Door de overvloed aan informatie leek het alsof hij wist waar hij het over had. Hij stelde me vragen en concludeerde dat het afvallen zo moeilijk ging omdat mijn hormonen niet in balans waren. Het hebben van veel én de juiste seks was naar zijn mening voor mij de enige optie om op streefgewicht te komen.
Hij stuurde me ellenlange artikelen over de voordelen van seks en daarbij ook een linkje van een vrouw genaamd “Joke”, die op een bekend vrouwenforum haar verhaal deelde. “Joke” prees in haar topic haar sekscoach om zijn hulp en hij raadde me dan ook aan om met haar in gesprek te gaan.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik stuurde “Joke” een berichtje met de vraag of ik hiermee door moest gaan aangezien de anorexia-coach bijna vijftig was en ik nog maar vijftien. In meerdere berichtjes op het VIVA-forum gaf ze aan dat ik dit gewoon moest doen en zo mijn “innerlijke slet” moest gaan ontdekken.
Waarschuwing!
De volgende tekst bevat expliciete verwijzingen naar seksuele handelingen.
Tik hieronder om het hele bericht makkelijk te lezen
Mailwisseling met “Joke”
Heb jij al seks? Je bent zo jong! **** gaat van alles met je doen. Hij leert je echt alles. Van simpel neuken tot hele stoute BDSM. Eerst neuken, pijpen, gebeft worden, smaak van sperma, beetje anaal, allerlei verschillende manieren. Hij leert hoe het is om een man te pleasen en onderdanig te zijn. Misschien vind je ruwe seks fijn. Of laat hij je heel vaak achter elkaar klaarkomen. Hij laat je je g-spot ontdekken. Maar ook met een blinddoek om allerlei dingen voelen op je huid. IJsklontje, kaarsvet, een veertje. Misschien een keer vastbinden?
Heel veel plezier met **** en probeer zolang mogelijk met hem de sessies te hebben. Als hij het genoeg vindt stopt hij.. toen was het best wel moeilijk om iemand te vinden. Maar **** is te oud voor mij, voor de seks om het te leren?? DOEN!!!! Zo fucking geil en lekker. Pak deze kans want niet veel meisjes krijgen die of durven het.
Good cop/bad cop
Ik schrok van de uitspraken, ook al ben ik 25 in plaats van vijftien. Hoe kan het dat een vrouw van in de dertig dit naar een vijftienjarig meisje stuurt? Mijn achterdocht bleek te kloppen. Naast de aanbeveling van het meisje bij de oproepjes, was ook “Joke” gewoon een ander account wat hij had aangemaakt, waarover later meer.
Uiteraard koos ik ervoor zijn spelletje mee te spelen en ik hield me van de domme. “Joke” werd nu de persoon bij wie ik mijn twijfels en vragen uitte over “Jaap”, waardoor hij me begon te vertrouwen. “Jaap” speelde dus good cop/bad cop, maar dan in z’n eentje. Na elkaar wat vragen over en weer te hebben gesteld kreeg ik een paar foto’s van hem door.
Hij zag eruit als een normale man, iemand naar wie je glimlacht in de supermarkt terwijl hij je helpt de boodschappen in de auto te zetten. Een man uit een doodnormaal gezin zo het schijnt, maar wel een man met een stiekeme drang naar minderjarige meisjes. Hij eiste een foto van mij terug en opnieuw googelde ik een openbare foto en nam met mijn camera een opname van mijn laptopscherm. Hij trapte er weer in, en begon zijn plannetje uit te leggen.
Hotelsessies met een afvalcoach
Nu ik te weten kwam wat zijn coaching precies inhield werd al mijn naïviteit omtrent dit onderwerp in één keer weggeveegd.
We zouden maandelijks afspreken in een hotel, waar hij mijn maten zou opnemen, foto’s zou maken en op die manier een dossier zou aanleggen met al mijn gegevens erin. Daarbij moest ik een geheimhoudingscontract tekenen zodat het “ons geheimpje” zou blijven. Wat er precies met de foto’s ging gebeuren bleef onduidelijk. Hij deed het in ieder geval voor mij, niet voor zichzelf, zo verzekerde hij. Immers: ik wilde toch zelf ook zien wat al die seks voor wonderen zou doen met mijn lichaam?
Als de vijftienjarige “Anna” gaf ik meerdere malen aan hoe eng ik dit vond en ik niet wist of ik dit wel wilde. Hier speelde hij op een rustige en bijna vaderlijke manier op in. Hij zou er voor me zijn, me steunen en als ik nee zou zeggen zou hij stoppen. Toch dramde hij op een slinkse manier door op de hotelsessies.
Ik probeerde op zijn gevoel in te spelen door te zeggen dat ik (“Anna”, dus) vroeger seksueel misbruikt was, maar dit was blijkbaar juist een reden om met hem af te spreken. Hij zou mij namelijk kunnen begeleiden in de ontdekkingstocht naar wat mijn lichaam écht nodig heeft. Om mij gerust te stellen stuurde hij mij een planning door van de komende hotelsessie samen met foto’s van het hotel die hij voor die woensdag had geboekt.
Door het intensieve contact lag mijn hele privéleven stil. Elke tien minuten stuurde hij een berichtje en ik stond op het punt om de handdoek in de ring te gooien. Eén ding weerhield mij hier echter van. Ik moest erachter komen wie deze man was.
Ontmaskering
Met een smoesje dat mijn telefoon was afgepakt kreeg ik hem zo ver dat we verder gingen via de mail. Het mailadres bevatte een andere naam dan “Jaap”, maar hij gaf aan dat hij dit deed om anoniem te blijven. Opnieuw bleef hij me ellenlange mailtjes sturen met opdrachten. Hij wilde dat ik begon met masturberen en hem alle details zou vertellen als voorbereiding op de aankomende hotelsessies. Ook moest ik naar extreme genres kijken op pornosites en bijhouden wanneer ik opgewonden werd.
Wat hij niet doorhad was dat ik inmiddels precies wist waar hij woonde en werkte door de tijdstippen te linken aan het IP-adres uit zijn berichten. Alle adressen kwamen overeen en het werd me allemaal duidelijk.. Hij was drie personen tegelijk: het meisje van de oproep, tevreden ‘klant’ “Joke” en afvalcoach “Jaap”.
Inmiddels had ik aardig wat informatie over deze persoon verzameld en hij was tot nog toe redelijk onzorgvuldig geweest voor iemand die zegt in de IT te werken. Ik waagde daarom de gek en begon te googelen alsof m’n leven er vanaf hing. Uiteindelijk kwam ik erachter wat zijn echte identiteit was. Ik wist zijn naam, werkgever, adres en alle andere dingen die hij zo mooi op zijn LinkedIn-pagina had verzameld.
Waarom “Jaap” niet vervolgd wordt
Na een korte, maar zeer intensieve periode vond ik het genoeg geweest en besloot hem te confronteren en het hele dossier door te geven aan de politie. Ook tijdens het onderzoek hield ik contact met de zedenafdeling. Zij gaven van tevoren al aan dat het een lastige zaak is.
Ook al kon ik zijn identiteit bevestigen, “Jaap” was nog niet strafbaar. Zijn intentie was duidelijk, maar doordat ik 25 jaar ben en niet écht vijftien, was er geen sprake van online grooming. De geplande hotelsessies waren eveneens geen belastend bewijs. Wat als hij helemaal niets zou doen?
Het is natuurlijk te gek voor woorden dat een man hier zomaar mee weg komt, maar het enige wat de politie voor nu kon doen was zijn gegevens noteren voor een mogelijke aangifte in de toekomst. Dat was dat. De zaak was afgedaan.
Het was genoeg geweest. Ik typte mijn laatste woorden aan Jaap en sloeg met gemengde gevoelens mijn laptop dicht. Eindelijk was ik van deze man af, maar zou hij nu echt stoppen nu hij wist wat ik wist? Hoe was het mogelijk dat na een stortvloed van bewijs hij voor de wet niets verkeerds had gedaan? Hoe was het mogelijk dat deze man überhaupt misbruik wilde maken van een meisje met een serieuze stoornis en donker verleden?
Afscheid van de anorexia-coach
Het onderzoek was afgesloten en er viel vanuit mij wettelijk niets meer te doen. Hij was natuurlijk maar één van de velen, en zolang er volgens de wet niets aan de hand was viel er niet tegenop te boksen. Zijn naam is nu in ieder geval genoteerd bij de politie en het enige wat ik nog kan doen is hopen dat deze man dit nooit, maar dan ook nooit meer doet.
Tik hieronder om het hele bericht makkelijk te lezen
Afscheidsmail naar “Jaap”
Goedenavond ///**,
Ik zal mezelf ten eerste even voorstellen.
Ik ben niet ****, niet ** en niet de persoon waarmee je dacht gesproken te hebben. Je schrikt nu waarschijnlijk ontzettend dus ik zal je even een uitleg geven.
Een week geleden startte ik een onderzoek naar “afvalcoaches”, iets wat nu veel in de media wordt genoemd. Helaas werden er alleen statistieken gedeeld en niet inhoudelijke informatie getoond waardoor ik me geroepen voelde meer onderzoek te doen. Al snel zag ik een aantal oproepen, waaronder een daarvan afkomstig was van /jou. Grappig is dat ** en beiden hetzelfde IP adres hebben. Ook grappig is dat een IP adres heel veel zegt over iemand zijn verblijfplaats en werk, vrij nauwkeurig tot de plaats en zelfs het huis! Nu zag ik dat je bij het “account” wel een VPN had ingeschakeld. Slim! Iets te laat helaas.
Ik zeg je eerlijk, ik wilde in eerste instantie wachten tot onze afspraak woensdag en je daar samen met de politie confronteren, maar ik heb zojuist te horen gekregen dat dat niet nodig is door het overschot van informatie wat ik inmiddels heb kunnen verzamelen. Bedankt daarvoor. Middels de IP adressen en je foto’s weet ik inmiddels wie je bent.
Ik ben natuurlijk geen politie, geen wraakzuchtig persoon maar iemand die onderzoek doet voor artikelen. Vandaar dat ik je verder niet zal afbranden om de inhoud van de talloze omschrijvingen wat je allemaal met de 15 jarige “” wilde gaan doen. Het enige wat ik je wil vragen is om geen (psychisch instabiele) minderjarige meisjes meer uit te buiten. Op de site met het oproepje zijn voornamelijk meisjes tussen de 12 en 16 te vinden, dus je had echt beter kunnen weten (als je dat niet al wist uiteraard).
Je hebt een impact op me gemaakt en mijn ogen geopend. Ik denk dat met jouw beschrijving van het seksueel “ontdekken” van een kind, mijn laatste stukje naiviteit is weg genomen. Het maakte mij misselijk, maar spoorde mij ook aan om dit contact juist te onderhouden zodat ik het kon doorspelen naar de politie.
Gelukkig heb ik nu genoeg en kan ik dit contact eindelijk afronden.
Je weet niet wie ik ben, en dat zullen we ook maar zo laten. Ik heb overigens vanaf dag 1 een VPN gebruikt dus IP adressen opzoeken heeft geen zin.
Ondanks alles hoop ik toch dat ik met dit berichtje een greintje zelfbesef en schuld omhoog heb weten te brengen bij je. Want een “sekscoach” om hormonen in balans te brengen is natuurlijk onzin. Een geheimhoudingscontract met een minderjarige is natuurlijk bizar. En maandelijkse sekssessies en zo een foto dossier aanleggen is natuurlijk gewoon zijn reinste pedofilie en het bezitten/verspreiden van kinderporno. Hoe mooi je het ook dan ook probeert in te pakken met al je overtuigende woorden en argumenten.
Als je er voor open staat ben ik benieuwd naar een uitleg waarom je dit hebt gedaan en waarom je voorkeur uitgaat naar jongere meisjes. Waarom je bewust kiest voor een meisje die wanhopig met haar eetstoornis worstelt om dat vervolgens te gebruiken voor je eigen belang. Ik neem het je natuurlijk niet kwalijk als je uit schrik alles meteen verwijderd, maar ik kan het altijd vragen. Ik hoop maar dat ik de enige ben die meegegaan is in jouw valstrik, maar ik het betwijfel het gezien de slinkse wijze waarop je “****” wist in te pakken.
Ik hoop dat door de schrik die dit berichtje je ongetwijfeld zal geven, je nu wel twee keer nadenkt over het benaderen en afspreken met minderjarige meisjes. Voor nu kan ik het contact met jou eindelijk verbreken en het stokje doorgeven aan de politie. Ik wens je daarmee heel veel succes.
Anoniem.
Hulp bij een eetstoornis
Ben jij of ken jij iemand met een eetstoornis? Neem dan contact op met MIND Korrelatie. Je kunt bellen, chatten, Whatsappen of mailen met een van hun psychologen of maatschappelijk werkers.