Ik ging alleen naar een concert; zo heb ik het ervaren
Alleen naar een concert gaan. Een eng idee, of misschien vind je het wel raar of ongemakkelijk. Ik ging alleen naar een concert en vertel je over mijn ervaring en wat ik ervan meeneem.
Dingen alleen doen. Er zijn jaren in mijn leven geweest dat ik al een paniekaanval kreeg van het idee alleen al. Maar die jaren zijn voorbij. Ik ga op het moment van schrijven alleen nog met een ongezonde dosis zelfbeperkende gedachten door het leven. Maar in de zomer van 2022 wilde ik ervan af: ik wilde vrij zijn. Van anderen, van mezelf en van de stemmetjes vanbinnen.
Ik keek zuchtend naar het lege gat in mijn agenda van 1 juli tot en met 31 augustus, de periode tussen mijn eerste twee studiejaren. Wat ga ik al die tijd doen? Op vakantie kon ik niet, want ik ben ook maar een arme student. Maar toch wil ik leuke dingen doen. Alleen lukt het mij niet om acht weken te vullen met afspraken met de drie mensen die ik ken.
Dus besloot ik iets te doen wat ik altijd al wilde doen: ik ging dingen alleen doen. Ik schreef dingen op die ik wilde doen en als iemand anders niet meewil, zou ik alleen gaan. Musea, het theater, de bios, een cafeetje en misschien zelfs het restaurant, ik wilde het allemaal alleen gaan doen. Het eerste wat ik alleen deed kwam echter heel onverwacht: ik ging alleen naar een concert.
Alleen naar een concert gaan
Het stond niet eens op mijn to-do lijstje voor de zomer, want ik was nog nooit van mijn leven naar een concert geweest. Toch was ik meteen enthousiast toen ik zag dat Racoon, al jaren één van mijn favoriete bands (mede door mijn Zeeuwse roots), een concert zou geven in mijn woonplaats Gouda. Ik twijfelde een paar dagen, had toen een andere afspraak voor die dag staan, maar toen deze niet doorging bestelde ik de dag van tevoren toch een ticket. En eerlijk gezegd was dat de eerste, en hopelijk laatste, keer dat ik met een hartslag van 180 een ticket kocht. Ik vond het doodeng.
Gelukkig werd de spanning al snel overspoeld door mijn enthousiasme en het uitzien. Mijn hoofd draaide wel de hele dag overuren op de dag dat het zover was: hoe werkt het drankjes kopen? Hoe kom ik er? Hoelang duurt het? Hoe laat zal ik er dan zijn? Wat voor weer wordt het? Zouden ze me niet raar vinden? Wat moet ik aan (ja, ik ben soms net een vrouw)? Voor de verandering wisselden de praktische vragen zich af met een eindeloze reeks nutteloze en angsttriggerende wat-als-vragen, anders zou het bijna saai worden in mijn bovenkamer.
En zo stond ik een paar uur later met een biertje in mijn handen op een grasveld in Gouda. Het was nog niet druk en eigenlijk vond ik dat vreselijk, want zo viel ik voor mijn gevoel nog meer op. De spanning was vrij snel weg, al kwam er een avondlange ongemakkelijkheid voor in de plaats. Maar, zo denk ik achteraf, dat is oke: het was mijn eerste concert, het was nieuw voor me, niet alles hoeft tegelijk.
Click here to display content from Instagram. Learn more in Instagram’s privacy policy.
Als de eerste artiest uit het voorprogramma begint te spelen probeer ik wat te relaxen. Ik merk dat ik de hele tijd om me heen kijk om te zien wat mensen van mij vinden en of er toevallig iemand is om mee te connecten. Ik zie wat potentiële slachtoffers, merk op dat ik niet de enige ben die alleen is, maar durf het niet om hen aan te spreken. Het lukt me die avond niet om met wildvreemden te praten. Ik gaf mezelf daar heel erg voor op mijn kop toen ik weer thuis was, maar ik had inmiddels een soort mantra ontwikkeld: het is oke, het was je eerste concert, alles was nieuw en niet alles hoeft tegelijk.
Naarmate de avond vordert en het terrein voller raakt voel ik de ongemakkelijkheid een beetje zakken. Ik haal nog een biertje, het drankjessysteem was makkelijker dan ik dacht, en betrap me er bij de tweede artiest op dat ik lichtjes mee durf te bewegen. Ik hou het op lichtjes, dat is voor iedereen prettiger. Vanaf het moment dat Racoon opkomt zing ik de hits uit volle borst mee, ga op in de menigte en geniet ik met volle teugen. Nog steeds wel een beetje ongemakkelijk en wanhopig op zoek naar contact.
Aan het eind van de prachtige avond kom ik moe, overprikkeld en ontzettend blij thuis. Ik ben trots op mezelf dat ik het heb gedaan en onderdruk de stemmen in mijn hoofd die al het negatieve proberen uit te lichten, door alles op te schrijven waar ik trots op ben en blij om was. Ik kwam maar tot één conclusie: alleen naar een concert gaan is spannend, maar kneiterleuk en meer dan de moeite waard.
Ik denk dat het grootste voordeel dat ik had ten opzichte van andere concertbezoekers was dat ik me volledig kon focussen op de muziek. Ik zag mannen omgedraaid met elkaar staan praten terwijl ik de prachtige klanken van Love You More in combinatie met de ondergaande zomerzon in me opnam. Een meisje naast me schreeuwde dingen tegen haar vriendin, terwijl ik meezong met De Echte Vent, en een vrouw voor me was samen met haar vrienden aan het FaceTimen tijdens Oceaan.
Juist doordat ik alleen was werd ik niet gestoord tijdens het optreden. Ook heb ik er bewust voor gekozen om precies twee Snaps te maken en verder mijn telefoon zoveel mogelijk in mijn broekzak te laten om maar optimaal te genieten van de muziek en de heerlijke sfeer.
Hoe alleen dingen doen je verder helpt
Maar het profijt van dingen alleen doen gaat veel verder. Sowieso vonden mensen het heel knap toen ik vertelde wat ik ging doen, wat altijd lekker is voor je zelfvertrouwen. Het was echter vooral ikzelf die mijn zelfvertrouwen flink oppompte. Ik deed iets engs, iets nieuws, ik stapte uit die vermaledijde comfort zone en ik ben zo fucking trots op mezelf achteraf, dat er een vlammetje in mij gaat branden. Een vlam van vrijheid, zelfstandigheid, zelfvertrouwen, een achtergebleven verleden en de drang naar meer avontuur in de toekomst. Ik blaakte van de energie.
En daarom, je leest dit waarschijnlijk omdat je twijfelt, doe het alsjeblieft. Je hoeft niet meteen naar een enorm concert of naar een festival, maar begin klein. Misschien is het juist handig om het kort van tevoren te beslissen, zodat je de spanning niet teveel opbouwt. En ja, het is eng en spannend en misschien wel heel ongemakkelijk. Misschien ga je wel eerder weg, en misschien praat je wel met niemand, net als ik. Het is allemaal oke. Die spanning en dat ongemak mag er zijn. Laat het er zijn. Ik weet zeker, of het nou een concert is of iets anders, dat die stomme gevoelens van dingen alleen doen worden omgezet in een heerlijke energie, een boost aan zelfvertrouwen en een andere jij.
“Spijt is iets voor later, en dan ben je bijna dood” – Racoon
Click here to display content from YouTube. Learn more in YouTube’s privacy policy.
