Het is 6 mei op het moment van schrijven. Minister-president Mark Rutte en minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid geven een persconferentie. Het gaat over de routekaart voor Nederland in de komende maanden in de strijd tegen het coronavirus. Helaas staat er één heel belangrijke bestemming niet op de kaart.
Ik ben de tel inmiddels kwijtgeraakt hoeveel persconferenties er zijn geweest. Mark Rutte, Hugo de Jonge, Jaap van Dissel en ster van de show Irma zorgen voor het vaste dinsdagavondvermaak, eenmalig woensdag, op de Nederlandse televisie. Het is een soort formele, lugubere vorm van Goede Tijden, Slechte Tijden. Soms geluk en soms verdriet.
Therapie of niet?
Waar veel persconferenties van de afgelopen periode meer verdriet kenden dan geluk, was het op 6 mei anders. De lockdown werd versoepeld. Het openbaar vervoer gaat weer in gebruik, buiten sporten mag, het terras ligt in het verschiet en scholen gaan mondjesmaat open. Onder meer bioscopen, musea en sekswerkers mogen langzamerhand bezoek gaan ontvangen en we hebben zelfs het vooruitzicht dat we ook weer gezellig met Henk en Joke onder de douche mogen in een naar pis en chloor meurend zwembad van CenterParcs.
Ook mogen we eindelijk weer wat doen aan onze veel te lange haarlokken en gaan nagelstudio’s, fysiotherapeuten en pedicures weer open. Ik ben heel blij dat het normale leven weer wat vorm begint te krijgen. Maar één ding weet ik nog steeds niet: kan ik weer naar therapie? Heel Nederland mag massaal aan de acupunctuur – serieus, wie doet dat? – maar of de GGZ weer open gaat weten we niet.
Lees ook: Instagram sleept je door coronacrisis: “Wij gaan in op behoeftes van mensen”
Weer al niet. Al sinds de uitbraak van het coronavirus is de GGZ een ondergeschoven kind. Dit klinkt misschien heel Calimero, maar in al die langdradige persconferenties waarin Irma het lichtpuntje in het duister was, zijn mensen met een mentale deuk misschien twee, drie keer benoemd, een beetje tussen de regels door. Journalisten hadden de grootste mogelijke moeite om intelligente vragen te verzinnen, laat staan aan de psychisch kwetsbare medemens te denken.
Natuurlijk begrijp ik dat je niet elke doelgroep op kunt noemen, maar toch voelt het scheef. De GGZ is geen klein dingetje. Meer dan 1 miljoen mensen zitten in psychotherapie. Als je als Mark Rutte zijnde in elke persconferentie benadrukt dat we dit met 17 miljoen mensen doen, vergeet je toch voor een groot deel van die mensen te spreken.
Op leven en dood
Maar dat is niet eens het ergste. Het erge is dat het op leven en dood aankomt. Op het IC wordt gevochten voor het leven van een coronapatiënt. In een stille slaapkamer verliest iemand alle hoop in zijn eigen leven. Niemand die voor diegene lijkt te vechten, zelfs de minister-president niet. Op één van de eerste dagen van de hervatte dienstregeling heeft een trein vol mondkapjes misschien vertraging omdat iemand geen bescherming meer kon vinden.
Lees ook: Corona-eenzaamheid treft jongeren: “Voel me alleen maar slechter”
En toch wordt er met geen woord gerept over het hervatten van therapie, terwijl videobellen en online therapie écht de oplossing niet is. Waarom niet, overheid? Zijn mooie nagels belangrijker dan een mentaal gezond Nederland? Duizenden Nederlanders die het psychisch al zwaar hadden, hebben nu de donkerste wolken ooit in hun hoofd omdat ze geen steun meer hebben van therapeuten en groepsgenoten en zelfs niet van hun eigen overheid.
Zijn ‘wij’ niet de moeite waard om op zijn minst aandacht aan te besteden, laat staan voor te vechten? Ik wil best in mijn elleboog huilen als het moet, maar laat me alsjeblieft weten of ik weer naar therapie kan. Met of zonder fris kapsel.
Volg COMMEN. op Facebook, Twitter en Instagram voor meer verhalen over mentale gezondheid, of ontvang al onze artikelen via WhatsApp.