10 september is het Wereld Suïcide Preventie Dag. Deze dag is in het leven geroepen om het stigma rondom zelfmoord te doorbreken en mensen te informeren over de problematiek. Deze 4 reacties op een nieuwsartikel laten zien dat dit hard nodig is.
De reacties op Wereld Suïcide Preventie Dag
Ik heb nog nooit een zelfmoordpoging gedaan. Niet van plan ook. Wel heb ik regelmatig rondgelopen met de gedachte om er een eind aan te maken. Bovendien heb ik vaak informatie opgezocht over specifieke methoden en manieren, die ik hier niet ga delen. Ook heb ik veel ervaring met suïcide in mijn nabije omgeving. Van het broertje van een vriend, klasgenoot op de middelbare school tot aan mijn oom: zelfmoord komt onder alle lagen van de bevolking voor.
Vandaag is het World Suicide Prevention Day, of Wereld Suïcide Preventie Dag. Deze dag is in het leven geroepen om informatie over (het voorkomen van) suïcide te verspreiden. In principe lees ik geen nieuws, maar toch stuitte ik op dit bericht van NU.nl. Met het bericht zelf heb ik weinig moeite, wel met de reacties eronder.
Nu is het algemeen bekend dat commentsecties van websites vaak weinig fraai zijn, maar toch kon ik het niet laten om ze te lezen. En wat ik daar aantrof vond ik niet schokkend, maar wel heel jammer. Dit zijn 4 reacties die laten zien dat mensen niks snappen van zelfmoord, inclusief mijn reactie.
Reactie #1, van ‘seurklager’
“Socialmedia
voedt vooral je kind op met overdreven expressie, het najagen van aandacht, het volgen van fake lifes, socialmedia stress en uiteindelijk depressiviteit door teveel achter een computer te zitten (je word er krankzinnig van, is bewezen)
Wat je moet doen is, jezelf accepteren en weten wat je wel hebt. en vooral real life gaan socialisen.”
Mijn reactie
Thanks pik, ik ga ff mezelf accepteren, weten wat ik wel heb en even in real life socialisen. Ben over een halfuurtje weer terug.
Als je in het woordenboek ‘kort door de bocht’ opzoekt kom je bij bovenstaande opmerking uit. Zo wordt er per pardoes even uitgeflapt dat je krankzinnig wordt van teveel achter een computer zitten. Geen idee wat ’teveel’ is in deze context, maar feit blijft dat Nederlanders in 2017 gemiddeld 8,7 uur per dag zittend doorbrachten, waarvan het grootste gedeelte achter een scherm. De meeste mensen werken dan ook in een kantoor waar je, jawel, voornamelijk zit. Al deze mensen zijn dus bezig met krankzinnig worden?
Bovendien zou de schuld dus vooral bij ouders liggen. Zij voeden hun kroost immers op met de ambitie om aandacht na te jagen en leren hen teveel ‘zelfexpressie’. Het is dan wel weer opmerkelijk dat een gebrek aan expressie een belangrijk symptoom van zelfmoordgedachten is, oftewel het welbekende opkroppen. Tot slot wordt nog even de aanname er tussendoor gesmeten dat social media zou leiden tot depressiviteit, terwijl dit nooit bewezen is.
Het klopt dat zelfacceptatie belangrijk is, maar het is geen oplossing voor het probleem. Zelfmoordproblematiek is krankzinnig complex. Je kunt er daarom in zijn algemeenheid ook vrijwel niks zinnigs over zeggen. In sommige gevallen, zoals deze, is het beter om dat dan ook niet te doen.
Reactie #2, van ‘geeMc’
“Men is een beetje verwend geworden. Vaste lasten waren vroeger ook hoog en werkstress is niet iets van de laatste jaren. Een studieschuld waarvan je nooit meer af komt is vaak ook je eigen schuld. Ik heb mijn hele studie door volop geleend, maar heb een lening die ik voor een prima bedrag binnen de gestelde tijd kan aflossen. Als ik dan om me heen hoor dat je mensen hebt die een studieschuld van 50.000 euro hebben, dan ga ik me echt achter de oren krabben. ‘hoe dan?’, is dan de eerste vraag die bij me opkomt. Vooral als je dan bedenkt dat marietje met zo’n studieschuld uiteindelijk maar ‘gewoon als administratieve medewerker’ bij de bank werkt.”
Mijn reactie
Jij bent echt stoer, zeg. Volop lenen, veel werkstress en hoge lasten, maar jij laat je er niet door uit het veld slaan.
Het sarcasme kan weer uit.Ik wil vooral ingaan op de stelling dat werkstress iets van alle tijden is. Dat zal best, maar feit blijft dat het fenomeen de afgelopen jaren veel wijdverspreider is geworden. Volgens meerdere stress-experts is een grote boosdoener de prestatiemaatschappij, waarin alles continu meetbaar is. Dit begint al met cijfers op de basisschool en gaat door tot ver na het afstuderen, waarin wordt verwacht dat je jezelf vakkundig op de arbeidsmarkt positioneert.
Mensen zijn tegenwoordig gemiddeld 82 uur bereikbaar voor hun werk. Het is niet bekend hoeveel dit vroeger was, maar het moge duidelijk zijn dat dit door de afwezigheid van mobiele telefoons, internet en laptops beduidend minder was. Het gevolg van al deze stress is dat er momenteel een ware burn-outepidemie aan de gang is. Maar liefst 1 miljoen Nederlanders kampen met klachten van dit kaliber, zo berekende De Correspondent.
Deze mensen steken (te)veel tijd en moeite in hun werk en verwachten daar dan ook van alles voor terug. Bovendien is de arbeidsmarkt flexibeler dan ooit, is een vast contract net zo realistisch als een vrouw met drie tieten en is al meermaals bewezen dat we in ons dagelijks leven veel teveel prikkels op ons afgevuurd krijgen. Dit zorgt ervoor dat mensen onzekerder dan ooit zijn over hun baan, en hun plek in de maatschappij. Werkstress is zeker van alle tijden, maar tegenwoordig wel op zijn piek.
Ook de stelling dat vaste lasten altijd hoog zijn geweest voegt heel weinig toe. Huishoudens zijn namelijk wel degelijk steeds meer geld kwijt aan de vaste lasten. De hap die onder meer de energierekening, huur of hypotheek uit het inkomen is gemiddeld 5 procent groter dan tien jaar geleden. Dat blijkt uit een onderzoek van het Nibud dat begin 2019 werd gepubliceerd. Het instituut waarschuwt dan ook dat 40 procent van de huishoudens moeite heeft met rondkomen. Nu jij weer.
Reactie #3, van ‘YoJoe’
“800.000 zelfdoding wereldwijd per jaar. Een (over)bevolking van 8 miljard mensen. Dat is 0,01% van de wereldbevolking.
Sorry hoor, het is triest en ik leef mee met de mensen met problemen. Ik kan hier alleen niet wakker van liggen. In mijn omgeving heb ik ook iemand meegemaakt die een einde aan haar leven heeft gemaakt, maar ik heb gezien hoe zij en de omgeving er aan onderdoor gingen, door haar problemen.
Mensen kunnen wel de schuld geven aan de maatschappij en tekortschietende hulp, maar we hebben het hier niet alleen over Nederland. Het gaat over wereldwijd, dan is 800.000 niet veel en zeker niet in een tijd van overbevolking.”
Mijn reactie
Moet ik echt nog uitleggen wat hier mis mee is? De auteur haalt een voorbeeld uit zijn omgeving aan en zegt dat de persoon in kwestie tot last was van haar omgeving. Er wordt niet expliciet gezegd dat het daarom een prima keuze is geweest om uit het leven te stappen, maar die indruk wordt wel gewekt. Dit lijkt me een typische reactie van iemand die nog nooit zelf, of in zijn/haar directe omgeving met zelfmoord te maken heeft gehad.
Op papier klinkt het namelijk helemaal niet verkeerd. De wereld is overbevolkt, met alle problemen van dien. Het is dan alleen maar mooi meegenomen dat 800,000 mensen vrijwillig uit het leven stappen, toch? Scheelt minder afval, uitstoot, plastic en ga zo maar door. Het klinkt aardig op papier ja, totdat je eigen broertje, zus, moeder, vader, klasgenoot, teamgenoot of collega zelfmoord pleegt.
Dan ga je inzien dat we het hier niet over 800,000 cijfertjes hebben, maar over mensen van vlees en bloed die net zo’n ingewikkeld en complex leven hebben gehad als jij. Niemand wil zijn omgeving tot last zijn en de insinuatie dat mensen met zelfmoordgedachten dit doen leidt alleen maar tot meer stigma. Sterker nog, ik hoor regelmatig van mensen met mentale gezondheidsproblemen dat ze hun kwalen lang voor zich hebben gehouden, juist omdat ze anderen niet tot last wilden zijn.
Ik hoop dat je nooit zelf hoeft mee te maken wat voor een verschrikkelijk dom statement je zojuist hebt gemaakt, YoJoe.
Reactie #4, van ‘Youri_Vleghert’
“Gezien het feit dat de wereld overbevolkt wordt/is, vind ik dit persoonlijk geen groot probleem. Ik vind het een zwakke beslissing waar je (meestal) andere mensen met heel veel pijn mee doet en vervolgens achter laat. Buiten dat ken/kon ik veel mensen die lichamelijk ziek zijn/waren en er alles voor over hebben/hadden om in de lichamelijke gezondheid te verkeren waar de “zelfdoders” vol van zitten maar waar het tussen de oren mis gaat.”
Mijn reactie
Hey Youri, om met Maxima’s woorden te spreken: ik vind je reactie een beetje dom. Dat geeft niet, want je weet simpelweg niet waar je over praat. Dat is ook precies de reden waarom ik niet kwaad word, want je reactie is echt heel erg dom.
Je refereert naar mensen die lichamelijk ziek waren en er alles voor over hadden om weer ‘beter’ te worden, terwijl er aan de “zelfdoders” niks mankeerde.
Laat me het uitleggen. Mensen die aan zelfmoord denken zijn ziek. Je ziet het niet altijd aan de buitenkant af, maar in hun hoofd gaat er van alles mis. Ze zien geen uitweg uit hun problemen, hebben het gevoel nergens meer voor te leven of blijven hangen in een negatieve spiraal van gedachten. Om dit te begrijpen heb je een hoop inlevingsvermogen nodig, of moet je het ooit hebben meegemaakt.
Dit betekent dat beide door jou aangehaalde groepen, mensen met een lichamelijke handicap en personen met zelfmoordgedachten, ziek zijn, alleen op een andere manier. Zelfmoord is daarom niet zozeer een optie die iemand overweegt, maar vooral een laatste redmiddel. Niemand wil zijn omgeving pijn doen, maar wanneer je dermate ver in donkere gedachten bent afgedwaald heb je hier wellicht weinig oog meer voor. Of je nu lichamelijk of mentaal ziek bent: de een is niet erger dan de ander.
En om het positief af te sluiten, reactie #5, van ‘EB’
“Hoe afschuwelijk het ook is, het blijft toch vooral een zaak van de zelfmoordpleger. Natuurlijk wil je als familie of vriendenkring niemand kwijt, maar het is niet aan die familie of vriendenkring daarover te beslissen. Iedereen hier doet alsof elke zelfmoord voorkomen kan worden. Dat is niet zo. En dat recht om niet verder te willen leven, moeten we ook hebben. Het is niet per definitie verkeerd om niet verder te willen, en dat is wel de teneur hier.”
Mijn reactie
Eens. In perioden dat het slecht met mij ging heb ik vaak over het volgende nagedacht. Je wordt op aarde gezet omdat je ouders hier (hopelijk met wederzijdse instemming) voor gekozen hebben. Vervolgens is het aan jou om er iets van te maken. Omdat je er nooit voor hebt gekozen om geboren te worden, vind ik dat het te allen tijde mogelijk moet zijn om uit het leven te stappen.
En inderdaad, het is niet altijd mogelijk om zelfmoord te voorkomen. Zoals gezegd heb ik nooit een poging gedaan, maar wel sterk overwogen. Pas veel later, toen de gedachten meer naar de achtergrond waren verdwenen, durfde ik hierover te praten met m’n moeder. Ze had dit nooit achter me gezocht. Ze merkte wel dat het destijds niet goed ging met mij, maar op papier had ik het aardig voor elkaar. 21 jaar, eigen bedrijf, vrienden, bezig met een universitaire opleiding, stabiele vriendenkring, sportief en een druk sociaal leven. Toch scheelde er voor mijn gevoel van alles aan.
Waarom Wereld Suïcide Preventie Dag goed is
Daarmee komen we bij het eind van dit stuk. Het is goed dat er jaarlijks extra aandacht is voor het voorkomen van zelfmoord en het informeren van mensen hierover. Met COMMEN. hoop ik hier een steentje aan bij te dragen. Wanneer jij momenteel met zelfmoordgedachten rondloopt verwijs ik je door naar 113 Zelfmoordpreventie. Deze toppers kunnen je 24/7 helpen per chat, telefoon en met een gesprek.
Denk jij aan zelfmoord? Neem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 0900-0113 of www.113.nl.