Toen ik de straat op ging om studenten te vragen naar eenzaamheid werd ik vaak met een enigszins onnozele blik aangekeken. Ik sluit niet uit dat dit komt door mijn hoofd, maar ik denk eerder dat het ligt aan het onbegrip rondom eenzaamheid. Mensen denken bij dit woord namelijk direct aan ouderen, en niet aan studenten.
Eenzaamheid misverstanden
Vraag de gemiddelde persoon naar zijn verwachtingen omtrent studenten en waarschijnlijk komt hij op de proppen met seks, drugs en rock ’n roll – in willekeurige volgorde. Eenzame avonden op je kamer zitten terwijl je obsessief door Instagram scrolt zitten er waarschijnlijk niet bij.
Dit terwijl je studententijd juist een periode van eenzaamheid is. Je betreedt een nieuwe omgeving, moet ineens beslissingen gaan maken over verzekeringen en ontmoet andere mensen. Een hoop om te verwerken, maar bij de meeste mensen komt dit uiteindelijk wel goed. Anderen hebben hier wat meer moeite mee, waaronder ik.
Ook ik ben namelijk zo nu en dan eenzaam, ook al heb ik nog nooit zoveel sociaal contact met anderen gehad als tegenwoordig. Deze, en andere misverstanden over eenzaamheid moeten we de wereld uit helpen.
1. Alleen bejaarden zijn eenzaam
Gelul. Jongeren kunnen net zo goed eenzaam zijn. Als je kijkt naar welke leeftijdsgroepen ‘erg eenzaam’ zijn, scoren mensen boven de 75 wel iets hoger dan de rest. 7 procent heeft veel last van eenzaamheid, tegenover het gemiddelde van 5 procent.
Het is echter een subjectief gevoel, waardoor het voor de persoon in kwestie niet uitmaakt hoe eenzaam diegene is. Bovendien is het voor jongeren extra zwaar om eenzaam door het leven te gaan, juist omdat veel hechte vriendschappen en relaties zich op deze leeftijd vormen.
Lees ook: We moeten het over eenzame jongeren hebben
2. Eenzaamheid heb je aan jezelf te danken
Er zit altijd een verhaal achter eenzaamheid: niemand maakt bewust een keuze om eenzaam te zijn. Meestal is het zo dat mensen er ‘geleidelijk in groeien’, en niet van de een op andere dag banden verbreken.
Je verhuist bijvoorbeeld naar een andere stad, gaat op jezelf wonen of krijgt te maken met een verbroken relatie waarna je de draad weer moet op pakken. De stap om daadwerkelijk mensen aan te spreken, alleen leuke dingen op te zoeken en relaties op te bouwen wordt echter steeds groter.
3. Eenzame mensen zijn a-sociaal
Ook onzin. Je eenzaam voelen en alleen zijn zijn twee verschillende dingen. Ik heb mezelf afgelopen jaar vaak eenzaam gevoeld terwijl ik nog nooit zoveel contact heb gehad met mensen als tegenwoordig. Sterker nog: veel mensen omschrijven mij als gangmaker en sociaal dier, maar ze zouden eens moeten weten.
Ik moet mezelf namelijk vaak oppeppen voor sociale situaties, al vind ik het achteraf vaak wel de moeite waard. Het blijft echter lastig om daadwerkelijk een goed gesprek met mensen aan te knopen, omdat de setting meestal niet geschikt is. Als student is er vaak alcohol in het spel, waardoor mijn gesprekspartner óf te lam is om nog iets zinnigs terug te zeggen, of er juist té diep op ingaat en uiteindelijk in huilen uitbarst vanwege daddy-issues.
4. Eenzaamheid is gemakkelijk op te lossen
‘Spreek gewoon wat mensen aan op straat’, ‘Ga er gewoon op uit’, ‘Blijf niet op je kamer zitten’. Nou, dat ik daar nooit aan heb gedacht, joh. Weet je wat? Ik doe direct een goed overhemd aan, koop wat tompoezen en klop aan bij de buren. Even lekker kletsen over m’n eenzaamheid met Ron en Ria: nu al zin in.
Mocht je het niet door hebben: dit was sarcasme. Alhoewel de adviezen vast goedbedoeld zijn, slaan ze nergens op. Eenzame mensen zijn niet hun tong verloren, maar vinden geen aansluiting bij mensen. Je kunt dus wel willekeurig wat mensen op straat aanspreken, maar de kans is heel klein dat je hier je zielsverwant gaat vinden. Uiteraard is iets ondernemen beter dan niets doen, maar het probleem wordt niet opgelost.
5. Eenzaamheid is hetzelfde als alleen zijn
Eenzaamheid is het gevoel van je niet verbonden voelen met anderen. Je staat er alleen voor, en hebt niet het idee dat je bij anderen terecht kunnen. Soms is het echter noodzakelijk om even alleen te zijn, al heeft de Nederlandse taal hier niet echt een goed woord voor.
Hoogleraar Dick Willems pleit daarom voor een Nederlandse vertaling van ‘solitude’, dat een andere betekenis heeft dan ‘loneliness’. Alleen-zijn is af en toe nodig om te verwerken wat je allemaal hebt meegemaakt, maar voelt niet als lijden aan.
- ADHD & ADD
- Angststoornis
- Anorexia
- ASS
- BED
- Boekrecensies
- Borderline
- Boulimia
- Burn-out
- Column
- Dagelijks leven
- Depressie
- DIS
- Dood & Rouw
- Drang & Dwang
- Drangstoornis
- Dwangstoornis
- Eenzaamheid
- Eetstoornis
- Geen categorie
- Herstel
- Interviews
- Koopgids
- Kopzorgen
- Lichaam & Geest
- Liefde & relaties
- Maatschappij
- Medicatie
- Mijn Rouwe Reis
- Naasten
- Narcisme
- Perfectionisme
- Persoonlijkheidsstoornis
- Pesten
- Piekeren
- Psychologie
- PTSS
- Schizofrenie
- Seks
- Social media
- Stempels
- Stress
- Studentenleven
- Therapie en zorg
- Trauma
- Vriendschap
- Zelfbeschadiging
- Zelfmoord