Iedereen snapt dat je niet op kantoor kan werken met twee gebroken armen. Dit is echter heel anders wanneer het probleem niet aan de buitenkant te zien is, zoals bij een depressie of stoornis. Kun je ’s ochtends naar je baas bellen met de mededeling dat je vandaag niet uit bed gaat kunnen komen omdat je vandaag té somber bent? Waarschijnlijk niet.
Dit is eigenlijk best gek. Mentale gezondheidsproblemen kosten werkgevers namelijk een hoop geld. Zo verzuimen mensen met een depressie jaarlijks 30 dagen meer dan mensen zonder, wat gezamenlijk uitkomt op 12 miljoen ‘gemiste’ arbeidsdagen. Volgens de meest recente cijfers uit 2011 bedraagt de kostenpost door mentale problemen op de werkvloer zodoende 2,7 miljard euro.
In Groot-Brittannië is de situatie niet heel veel beter, maar er is hoop! Een paar van de grootste werkgevers van het eiland – waaronder Royal Mail, consultant Mace en tv-zender Channel 4 – hebben namelijk een open brief ondertekend gericht aan premier Theresa May. In het manifest vragen ze de politica om mentale gezondheid op de werkvloer net zo belangrijk te maken als eerste hulp. Ze spelen hiermee in op een eerdere uitspraak van May. Afgelopen jaar gaf ze aan dat het tekort aan mentale gezondheidsvoorzieningen ‘zorgt voor grote ongelijkheid in ons land’. Dat schrijft The Guardian.
Lees ook: Een open brief aan mijn Jeugdzorg-behandelaars
‘Mentale gezondheid gaat om meer dan geld’
In de brief roepen de bedrijven op om eerste hulp-verleners te gaan trainen om vroege symptomen van psychische klachten te herkennen. Naast bandages aanleggen en mond-op-mond beademing gaan moeten ze dus ook weten wanneer iemand wellicht niet goed in zijn of haar vel zit. Ook roept de brief op tot het doorbreken van het stigma.
Uiteraard gaat mentale gezondheid om veel meer dan geld, maar het is wel belangrijk. Volgens de werkgevers kosten psychische klachten jaarlijks 35 miljoen Pond per jaar, aangezien er 15.4 miljoen arbeidsdagen verloren gaan als gevolg van teveel stress, depressie en angststoornissen. Het is mooi dat de werkgevers ook het belang van niet-financiële gevolgen onderstrepen. ‘Het is niet enkel een financiële kwestie. Mensen die niet behandeld worden voor psychische klachten nemen deze problemen vaak mee in andere facetten van hun leven, zoals relaties met familie en vrienden en uiteindelijk hun levenskwaliteit.’
De ondertekenaars willen de ruim 300,000 eerste hulpverleners (vergelijkbaar met onze BHV’ers) in Groot-Brittannië training geven om te peilen hoe werknemers er mentaal voor staan. ‘Ze moeten een bepaalde skillset krijgen om erachter te komen of iemand wellicht hulp nodig heeft, en of diegene wellicht in een (interne) crisis zit.’
Thames Water, verantwoordelijk voor de waterdistributie in Londen, experimenteert al langere tijd met dit soort breed opgeleide BHV’ers. De eerste resultaten zijn positief. Over de afgelopen vijf jaar zijn 75 procent minder werknemers uitgevallen als gevolg van stress, een angststoornis of depressie. Vooral de toegankelijkheid wordt door het personeel gewaardeerd. Uit een eerder onderzoek blijkt dat minder dan de helft van alle werknemers eerlijk is over mentale problemen richting hun werkgever, uit angst voor mogelijk onbegrip en zelfs ontslag.
Ook interessant: Ik heb autisme, ook al zie je dat niet aan mij
Nu Nederland nog
Ik denk dat het een top idee is. We zijn allemaal mensen en hebben allemaal onze eigenaardigheden en problemen. Sterker nog: het grote merendeel van de mensen heeft wel ‘wat’. Het is daarom niet meer dan logisch dat dit ook op je werk besproken kan worden. Helemaal met de vager wordende grenzen tussen privé en werk, waarbij je bijvoorbeeld ook buiten kantoortijden met collega’s praat en activiteiten doet, is het belangrijk om comfortabel met elkaar te zijn.
Iedereen die weleens depressief is geweest weet dat je geen uitzicht op een betere toekomst hebt: het leven lijkt kansloos en nutteloos. Dit is niet de mindset die je nodig hebt om goed te presteren op werk, omdat dit juist draait om voortbestaan, terwijl jij in je hoofd bezig bent met stilstand. Het is daarom niet meer dan logisch dat we meer met elkaar gaan praten, ook op het werk.