Ons leven staat op pauze. De intelligente lockdown van het kabinet is een aanscherping van de voorgaande maatregelen in de aanpak van het coronavirus. De verscherping om de besmetting met het coronavirus te beperken komt eigenlijk neer op hetzelfde imperatief: blijf thuis en houd afstand. Misschien vervelend, maar er zitten zeer zeker ook positieve kanten aan.
Oorzaak stress en gejaagdheid
Daar waar eerst ‘druk’ het gebruikelijke antwoord was op de vraag hoe het met iemand gaat, worden we nu teruggeworpen op een vrijwel lege agenda. Het coronavirus zet alles stil: het verkeer op de A2 is nog nooit zo rustig geweest, de scholen en universiteiten treffen lege lokalen en verlaten collegezalen, de bedrijvigheid in de kantoren wordt ingewisseld door een uitgestorven tafereel. Ons leven staat letterlijk op pauze. We vertragen.
De tijd: we kunnen er niet om heen. Zodra we wakker worden kijken we op de klok en als we naar ons werk gaan kijken we op ons horloge. We ervaren dagelijks de tijd. De mensen luisteren niet meer naar hun interne klok en daardoor treedt stress en gejaagdheid op, aldus filosoof Arnold Cornelis. Cornelis stelt dat wanneer de externe klok steeds sneller gaat lopen -door maatschappelijke processen zoals bijvoorbeeld globalisering- dat dan je interne klok langzamer moet gaan lopen. Juist in de gehaaste samenleving, waarbij snel antwoorden en snel keuzes maken van je gevraagd wordt, is het belangrijk om af en toe een stap terug te doen. De tijd nemen om dingen te doordenken.
Voordeel thuisisolatie door coronavirus: traagheid schept ruimte
Is de verordening tot thuisblijven dan wel zo erg? Normaliter hebben we altijd het gevoel tijd tekort te hebben. Alles moet nú. De mens van nu klaagt over zijn drukke bestaan, maar propt zijn tijd vol. Dit tegenstrijdige gedrag van de mens laat zien hoe wijdverspreid rusteloosheid is in de maatschappij, volgens filosoof Ignaas Devisch. We zijn niet langer in staat werkelijk niets te doen en proppen ons leven vol. Ik ben in de dagelijkse gang van zaken hier zelf ook schuldig aan. Mijn agenda is normaal vol met afspraken, die vaak ook nog eens overlappen met elkaar. Zo beweeg ik me regelmatig in de ochtend snel even naar de zee voor een surfsessie, haast ik me daarna naar mijn koffietentje voor werk en race ik na mijn shift naar een etentje met vriendinnen.
Maar het volproppen van ons leven is door het coronavirus momenteel niet meer mogelijk. We zijn verplicht zo veel mogelijk binnen te blijven, om de zorg te ontlasten. We zijn genoodzaakt te vertragen. Zo worden we geconfronteerd met onze rusteloosheid en drukte die we voorheen dagelijks ervoeren. De vertraging overkomt je wellicht een beetje. Ik zie echter meerdere positieve kanten aan deze vertraging. Traagheid schept ruimte voor reflectie en interpretatie. Met de tijd aan onze kant kunnen we gaan nadenken over vragen als: wat heeft de wereld de komende maanden nodig en waar kan ik aan bijdragen? Maar ook: hoe leefde ik voorheen en wat kan ik radicaal anders gaan doen?
Focus op je kernwaarde in quarantaine
Ikzelf ben hier al mee begonnen. Zo neem ik eindelijk de tijd om mijn boekenkast af te stoffen en te duiken in die ene dikke roman. Het verhaal gaat over de kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren. Het boek is geschreven door een bekende Japanse schrijver genaamd Haruki Murakami. Na menig aandringen van mijn vrienden om Murakami te gaan lezen, ben ik nu ook verkocht aan deze schrijver.
Interesse? Check het boek hier!
Daarnaast doe ik sinds de quarantaine elke dag een focusmomentje, waarin ik stilsta bij kernwaarden van mezelf. Een kernwaarde voor mij is verbinding, des te meer in deze tijd. Om in contact te blijven met de buitenwereld én mijn binnenwereld. Naast dat het belangrijk voor me is om mijn vrienden op te bellen, is het net zo belangrijk om in verbinding met mezelf te blijven. Zo kom ik op een andere kernwaarde: rust. In zowel drukke tijden als in de huidige vertraagde situatie probeer ik door de dag heen rust te vinden en te ervaren. Dit doe ik door een meditatie-momentje te nemen of voor het slapengaan drie dingen op te schrijven waar ik dankbaar voor ben. Een andere kernwaarde is groei voor mij, in verbondenheid en rust geef ik mezelf de ruimte om te groeien.
Ook interessant: Zo ga je mentaal om met het coronavirus
Tot slot zet ik me in voor de mensen om me heen, te bellen met vrienden die mentaal minder lekker zitten en hulp te bieden waar nodig. Mijn moeder werkt door haar vitale beroep gewoon door en haar thuisblijvende vriend zit in de risicogroep. Dit betekent dat ik het huishouden nu voor ze regel, zoals boodschappen doen en de hondjes uitlaten. De hondjes vinden het heerlijk dat ik weer thuis ben. Ze vinden het helemaal niet erg dat de wereld even op pauze staat. Ze genieten ervan, stiekem doe ik dat ook.