Zijn trigger warnings schadelijk?

Misschien.

Safe spaces en trigger warnings zijn niet zo onschuldig als ze lijken.

Trigger warnings en safe spaces komen sympathiek over, maar klopt dat beeld ook? Het lijkt er namelijk op dat de waarschuwingen hun doel eerder voorbijstreven, dan dat ze nuttig zijn. Volgens mij ligt de waarheid in het midden.

Op Nederlandse universiteiten zijn trigger warnings nog geen gemeengoed, maar in de Verenigde Staten is dat wel anders. Voorafgaand aan lessen tonen docenten soms een waarschuwing op het scherm:

“PAS OP. De onderwerpen die vandaag besproken worden kunnen als heftig ervaren worden, en mogelijk trauma’s oproepen.”

Ook op Instagram kom je ze regelmatig tegen. ‘Recovery’-accounts die een statusupdate delen beginnen vaak met “trigger warning” of kortweg “TW”. Daarnaast letten ook steeds meer tv-shows op de gevoelens van hun kijkers, zoals de Netflix-serie ’13 Reasons Why’.  Wie speelt met zelfmoordgedachtes, een moeilijk verleden heeft of rondloopt met andere onverwerkte trauma’s wordt zo niet nogmaals geconfronteerd met allerlei ellende.

Trigger warnings moet je daarom vooral zien als waarschuwing: er wordt niet in je open wond gewroet als jij dat niet wilt. Door een waarschuwing voorafgaand aan je artikel, boek, film of nummer mee te geven laat je weten dat je de gevoelens van je publiek herkent, en hierom geeft. Ik vergelijk trigger warnings daarom met virtuele stopborden.

Ondanks deze sympathieke bedoelingen, werken de stopborden wel averechts. Dat zegt een nieuw onderzoek uitgevoerd aan de Universiteit van Harvard dat is gepubliceerd in Journal of Behavior Therapy and Experimental Psychiatry. De conclusie luidt dat trigger warnings schadelijk kunnen zijn, omdat ‘patiënten’ op die manier niet met hun trauma geconfronteerd worden, wat de uiteindelijke schade alleen maar groter maakt.

Het onderzoek

In het onderzoek werden 270 mensen onderverdeeld in twee groepen, een zogenoemde ‘trigger warning’-groep en een controlegroep. De uitkomsten werden na afloop onderling vergeleken.

De groepen moesten tien artikelen uit de klassieke literatuur lezen, waarbij vijf stuks aanstootgevende passages bevatten. Denk hierbij aan gedetailleerde beschrijvingen van een moord of verkrachting. De overige vijf stukken waren neutraler qua onderwerp, zoals de werking van het menselijk immuunsysteem.

Vooraf vulden alle participanten enkele vragen in zodat de onderzoekers op de hoogte waren van hun emotionele toestand en stress-level op dat moment. Daarnaast werd gevraagd of ze geloven dat het lezen van ‘heftige’ teksten trauma’s kunnen verergeren.

Alleen de trigger warning-groep kreeg voorafgaand aan het lezen van de aanstootgevende paragrafen een waarschuwing onder ogen. Hierin stond, vrij vertaald uit het Engels, het volgende: “Trigger warning! Het artikel dat je gaat lezen kan mogelijk gevoelens van angst oproepen. Dit geldt met name voor mensen met een traumaverleden.” De tweede club, de controlegroep, kreeg deze waarschuwing niet.

Na het lezen van iedere mogelijk aanstootgevende passage werden alle deelnemers gevraagd hoe angstig ze op dat moment waren. Ook werden hun stress-gevoelens gemeten.

De uitkomsten van het onderzoek zijn op z’n minst interessant te noemen.

‘Je hebt geen controle over de wereld om je heen’

De groep die voorafgaand waarschuwingen te zien kreeg was namelijk veel gestrester na het lezen van de verontrustende artikelen, dan de groep die niet op de hoogte werd gesteld. Bovendien waren deelnemers uit de trigger warning-groep vaker van mening dat woorden blijvende schade kunnen toebrengen, en dat waarschuwingen vooraf daarom noodzakelijk zijn.

Oftewel: trigger warnings zorgen niet voor minder gevoelens van angst en stress, maar vergroten dit juist. Dit gaat tegen het hele idee van trigger warnings in. Je zou verwachten dat je dankzij een waarschuwing juist kalmer wordt, omdat je weet wat je te wachten staat.

Alhoewel de conclusie opmerkelijk is, is deze niet heilig. Er valt namelijk af te dingen op het onderzoek. Zo is de groep van 270 mensen niet representatief en daarnaast wordt niet duidelijk of de deelnemers daadwerkelijk een traumaverleden hebben, of niet. Het onderzoek staat echter niet op zichzelf. Eerder concludeerden Greg Lukianoff en Jonathan Haidt al ongeveer hetzelfde.

In een gigantisch lang stuk voor The Atlantic laten zij weten dat het gebruik van trigger warnings, en bijvoorbeeld ook ‘safe spaces’, tegen alle psychologische wetten ingaat. Om daadwerkelijk over trauma’s heen te komen moet je namelijk geconfronteerd worden met ‘triggerende’ content en het niet ontlopen.

We moeten volgens hen daarom geen trigger warnings gebruiken, omdat er geen definitie voor ‘aanstootgevende content’ gemaakt kan worden. Ieder trauma is verschillend en daarom zouden er nooit genoeg trigger warnings gebruikt kunnen worden.

In plaats daarvan moeten kinderen vanaf de basisschool leren omgaan met mogelijk kwetsende dingen. Je hebt als mens namelijk geen controle over de wereld om je heen, maar wel over jouw reactie op gebeurtenissen. Lukianoff en Haidt pleiten daarom voor meer eigen verantwoordelijkheid en minder trigger warnings en safe spaces.

De waarheid in het midden

De vraag of trigger warnings schadelijk zijn is volgens mij niet te beantwoorden. Aan de ene kant klopt het dat je nooit over je trauma heen komt wanneer je er nooit mee geconfronteerd wordt. Aan de andere kant denk ik dat het niet verkeerd is om soms ook wat meer compassie voor anderen, en hun achtergrond, te hebben.

Iedereen verwerkt dingen op haar of zijn eigen manier en tempo – ook trauma’s. Een waarschuwing kan daarom handig zijn, omdat je simpelweg nog niet klaar bent om geconfronteerd te worden met heftige beelden. Bovendien kun je als tegenstander van trigger warnings ook accepteren dat je geen controle hebt over wat er in de wereld gebeurt, en de waarschuwingen daarom voor lief nemen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *