9 vragen die je altijd al wilde stellen aan een relatietherapeut

“Relatietherapie zou ik indien nodig overwegen, maar ik ben, zoals zovelen, toch geneigd problemen eerst zelf op te lossen.”

Interview met relatietherapeut Martijn Kets

“Relatietherapeut kan werk amper aan vanwege ongelukkige jonge stellen”, zo kopte RTL Nieuws onlangs. Niet alleen zouden koppels steeds vaker besluiten in therapie te gaan, ook trekken ze over het algemeen eerder in hun samenzijn aan de bel. Bovendien zou het taboe om hulp te zoeken steeds meer naar de achtergrond zijn verdwenen. Oftewel: Naar de relatietherapeut gaan is steeds normaler.

Maar is dat echt zo? Aangezien er maar weinig officiële cijfers over relatietherapie voorhanden zijn, besloot ik maar gewoon een paar vragen af te vuren op Martijn Kets, die een eigen praktijk voor psychotherapie heeft in Utrecht. Kets is gespecialiseerd gestalt- en relatietherapeut en dagelijks in de weer met koppels die in therapie zijn. Dit zijn 9 vragen die je altijd al wilde stellen aan een relatietherapeut.

---

Michel: Ha Martijn, waarom ben je eigenlijk relatietherapeut geworden?
Martijn Kets: Eigenlijk ben ik vooral bewust gestalttherapeut geworden. Na mijn master gestaltpsychotherapie ben ik een praktijk begonnen en bleek er een enorme vraag te zijn naar relatietherapie. Het is dus eigenlijk gewoon op mij afgekomen. Bovendien is de gestaltbenadering erg geschikt voor relatietherapie omdat zaken als contact, verbinding en gewaarzijn centraal staan.

Wat doe je precies als relatietherapeut? Zie je de koppels gezamenlijk, of maak je ook individueel afspraken?
Als relatietherapeut probeer je als onafhankelijke derde koppels te begeleiden hun relatieproblemen beter te begrijpen en daarover contact te maken, wanneer ze dat zelf niet meer voldoende lukt. Soms zie ik partners ook individueel als de situatie daarom vraagt. Dit doe ik dan meestal om de therapie later weer gezamenlijk op te pakken.

Lees ook: Wat je moet doen als je verliefd bent op je therapeut

Waarom komen stelletjes bij jou aankloppen voor therapie? Maken ze een fout in hun relatie, zoals slecht communiceren?
Ik zie relaties meer als een van de belangrijkste mogelijkheden om te leren over jezelf, de ander en het leven. Hierbij maken we soms fouten. In relaties gaat het dan bijvoorbeeld over het schenden van afspraken. Door relatieproblemen ontdekken we vaak echter ook dingen over onszelf – en de ander – die we nog niet wisten. Ik hou mezelf daarom voor, en geef ook mee, dat het minimale dat ik hoop dat mensen overhouden aan gesprekken is dat ze iets over zichzelf leren wat ze in de huidige, of nieuwe relaties en situaties mee kunnen nemen.

Is het tijdens een sessie weleens helemaal uit de hand gelopen?
Ruzies, conflicten en sterke emoties horen bij het vak. Relatietherapie is dan ook veel intensiever dan individuele therapie omdat er niet één, maar twee (vaak) botsende belevingen onderzocht worden. Bovendien worden de ‘belangen’ vaak als urgenter ervaren, omdat er bijvoorbeeld kinderen of financiële zaken bij betrokken zijn. De uitdaging is om heftige situaties vruchtbaar te maken en te gebruiken om samen verder te komen. Dat lukt meestal als mensen in gesprek zijn om écht samen verder te komen. Op individuele gevallen kan ik natuurlijk niet ingaan.

Wat voor mensen maken gebruik van je diensten? Zijn het over het algemeen mensen die al langer bij elkaar zijn, of krijg je ook veel jongeren over de vloer?
‘Wie niet?’, zou je misschien beter kunnen zeggen. De gemiddelde leeftijd zal tussen de 25 en 55 jaar oud liggen denk ik, maar voor de rest varieert het. De verschillen én de overeenkomsten van die uiteenlopende mensen en hun relaties: dat maakt het werk ook zo leuk. Hoe lang ze bij elkaar zijn varieert. Ik denk wel dat het zo is dat mensen zowel op jongere leeftijd eerder in relatietherapie gaan. Ook komen ze op een vroeger punt van hun relatie binnen.

Wanneer is relatietherapie voor jou succesvol? Laat je dit afhangen van het aantal stellen dat bij elkaar blijft, of kijk je naar iets anders?
Met name bij relatietherapie wordt die vraag vaak gesteld. Eigenlijk richt ik mij met name op zinvolle, waardevolle gesprekken. Zo lang partners leren over zichzelf, de ander, hun relatie en merken dat dit hen samen ten goede komt, beschouw ik de relatietherapie als succesvol. Daarmee bind ik mij er dus niet aan of mensen bij elkaar blijven, of niet: soms is uit elkaar gaan namelijk het beste. Bovendien weet je nooit of mensen over een, drie of vijf jaar nog steeds bij elkaar zijn. Zolang mensen bij mij terugkomen en bereid zijn tijd, moeite en geld te besteden, kan ik mij voorstellen dat relatiegesprekken waardevol zijn, en daarmee succesvol.

Ook interessant: Interview: Hoe cliënten hun therapeut testen

Wat is het grootste misverstand rondom relatietherapie?
Dat goede relatietherapie ertoe leidt dat mensen bij elkaar blijven. Een ander misverstand is dat ik als relatietherapeut in staat ben de problemen op te lossen, en daarmee de relatie kan redden. Bovendien hoor je ook nog weleens dat je pas aan relatietherapie moet beginnen wanneer je relatie op de klippen dreigt te lopen.

Hoe reageer je als je een cliënt in de supermarkt tegenkomt met een ander?
Je bedoelt waarschijnlijk in een zodanige situatie dat je vermoedt dat diegene vreemdgaat? Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Ik zou waarschijnlijk benieuwd zijn en het opslaan. Ik probeer dan echter geen conclusies te trekken. Wanneer ik later het vermoeden heb dat de situatie er anders voorstaat dan de cliënt doet vermoeden, zou ik dit wel bespreekbaar maken tijdens een sessie.

Heb je ooit zelf gebruikgemaakt van relatietherapie?
Toen ik als therapeut de methodiek aan het leren was heb ik eens een relatietraining met mijn partner gedaan. Ik geloof sterk in ervaringsgericht leren en deze training was zowel professioneel als relationeel waardevol. Het bracht mij en ons namelijk inzichten en contacten die ik eerder, en anders, niet gehad had. Hier ben ik dan ook dankbaar voor. Relatietherapie zou ik indien nodig overwegen, maar ik ben, zoals zovelen, toch geneigd problemen eerst zelf op te lossen.